مان بذ

چون نمانی تو آنگهی مانی جان باقی بجوی در فانی

هست از پس پرده گفت‌وگوی من و تو، چون پرده برافتد، نه تو مانی و نه من.

نباشد مرد را نزدیک تو بار همیشه زنده مانی اندران کار

با مان در کنف همّتت امد، ورنی بستدی چرخ سزای خود از آه سحرم

به روی حوری رویش چو نقش مانی ز دست ترکی قدش چو سرو کشمر

زان گونه که ماندی تو درین سینه، هم اکنون مانی تو درین سینه و من بنده نمانم