لحاظ لفظ و معنا

معنی کلمه لحاظ لفظ و معنا در دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] التفات به لفظ و معنا توسط واضع هنگام وضع را گویند.
لحاظ لفظ و معنا، به معنای التفات نفس و بذل توجه واضع به لفظ و معنا در هنگام وضع آنها است، زیرا وضع از امور انشایی و اعتباری بوده و با تصور و لحاظ محقق می شود و قوام آن به تصور لفظ و معنا و ایجاد نوعی رابطه میان آن دو است، و به همین خاطر، شرط است که واضع هنگام وضع لفظ برای معنا، هر دو را تصور و لحاظ کند تا بتواند میان آن دو ارتباط برقرار نماید.

جملاتی از کاربرد کلمه لحاظ لفظ و معنا

به دو جزء مشترک در مقدمات قیاس «حد وسط» گفته می‌شود. درواقع حد وسط باعث ارتباط بین مقدمات قیاس می‌شود؛ بنابراین حد وسط باید در هردو مقدمه از لحاظ لفظی و معنایی مشترک باشد؛ در غیر اینصورت آن قیاس نتیجه‌ای نخواهد داشت.