[ویکی فقه] قرینه نوعی به قرینه مورد استناد در عموم موارد اطلاق می شود. قرینه نوعی، مقابل قرینه شخصی بوده و عبارت است از قرینه ای که در همه جا می توان از آن بهره برد و نوع عقلا آن را به کار می گیرند و به مورد یا شخص خاصی ناظر نیست، مانند: مقدمات حکمت که قرینه عام و نوعی است؛ یعنی هر جا این قرینه باشد، کلام، اطلاق دارد، و نیز مانند: «خاص» که قرینه نوعی برای تقیید عام است.
جملاتی از کاربرد کلمه قرینه نوعی
از انواع نخستین و در عین حال بسیار ساده‌ترکیب، نوع «قرینه» آن است. اصولاً هدف از ترکیب در هنرهای تجسمی ایجاد نوعی توازن و تعادل میان اجزای تشکیل دهندهٔ آن است. در عین حال استفاده از ترکیب قرینه در تناسب با زمان ایجاد آن است. ترکیب قرینه معرف زمان، محیط و ذهنیتی آرام، متعادل و موزون و ایستا است. به همین سبب این نوع ترکیب بیشتر در زمان و جوامعی طرح و طبع شده‌است که دارای چنین ویژگی‌هایی بوده‌است. در زمان معاصر که ذهن هنرمند مضطرب، نامتعادل و پویاست، ترکیب قرینه کمتر در آثار هنرمندان مشاهده می‌شود.
«یاد آر ز شمع مرده»، یک مرثیه است که در سوگ میرزا جهانگیرخان صور اسرافیل سروده شده‌است. البته شاعر در این شعر نه به نام میرزاجهانگیرخان و نه محمدعلی شاه اشاره‌ای ندارد و اگر خود شاعر در نوشته‌های خود سبب سرایش آن را ننوشته بود، نمی‌شد قرینه‌ای مابین این شعر و آن واقعه یافت. به نوعی بدون اطلاع از این سابقه، می‌توان آن را با هر ظلم، ظالم و مظلوم دیگری نیز منطبق کرد.
شیبالبا در اسطوره‌های قوم مایا نام دنیای زیرزمین و دنیای مردگان است. برپایه جهان‌بینی مایاها دنیا در سه حوزه آسمانی و زمینی و زیر زمینی خلاصه می‌شد که هر کدام طبقات و هر طبقه خدایانی داشتند. شیبالبا مقر خدایان مرده مایا و همکارانشان بود. هر خدایی که در شیبالبا سکونت داشت قرینه ای هم برای خود در آسمان داشت که به نوعی دوقلوی او بشمار می‌آمد. پدیده مرگ خدایان در عقاید مایاها وجود داشته‌است.