قاسم متوکل علی

معنی کلمه قاسم متوکل علی در لغت نامه دهخدا

قاسم متوکل علی ا. [ س ِ م ُ ت َ وَک ْ ک ِ ل ُ ع َ لَل ْ لاه ] ( اِخ ) ابن حسین بن احمدبن حسن بن قاسم ، ملقب به «المتوکل علی اﷲ» از دودمان «الهادی الی الحق » و نهمین از پیشوایان زیدیه یمن است.پیش از پیشوائی در ذمار اقامت داشت و عم او محمدبن احمد ملقب به «المهدی » برای خاموش کردن و درهم کوبیدن شورش حسین بن قاسم ملقب به «المنصور باﷲ» از او استمداد کرد. پس وی به معرکه جنگ وارد شد و آن گاه با حسین علیه عموی خود همدست گردید. مهدی خود را از خلافت خلع کرد و قاسم به حسین بیعت نمود و سپس بیعت خود را شکست و مردم را به سوی خود خواند و به «المتوکل علی اﷲ» ملقب گردید. مردم صنعاء به سال 1128 هَ. ق. به وی بیعت کردند و شهرها را از تصرف حسین خارج ساختند. وی به همین منوال روزگار گذرانید تا در صنعاء به سال 1139 هَ. ق. وفات یافت. رجوع به بلوغ المرام ص 69 و تاریخ الیمن واسعی ص 57 و البدرالطالع ج 2 ص 42والمقتطف من تاریخ الیمن 179 و 181 و الاعلام زرکلی چ 2 ج 6 ص 8 و ترجمه طبقات سلاطین اسلام ص 49 و 95 شود.

جملاتی از کاربرد کلمه قاسم متوکل علی

مسجد جامع سامرا یکی از مسجدهای مشهور دورهٔ خلافت عباسیان در شهر سامرای عراق است که در سال ۲۳۷ (قمری) / ۸۵۲ میلادی بنیاد شد و سازهٔ پرآوازهٔ آن، مناره اش است که به الملویة (به معنای:پیچاپیچ، پیچیده گردان) مشهور است. ساخت این مسجد در سال ۸۴۸ میلادی آغاز شد و در سال ۸۵۲ م در دوره خلافت متوکل علی‌الله - که پایتخت خلافت را از بغداد به سامرا برد- پایان یافت. مسجد جامع سامرا، در دوران عباسی‌ها ساخته شد که مناره حلزونی شکلی که دارد از مهمترین شاخصه‌های آن به شمار می‌رود، این مناره با ارتفاع ۵۳ متر یکی از بلندترین مناره‌های جهان اسلام محسوب می‌شود.
مادر واثق کنیزی رومی (یونانی) بود و جعفر برادر او که از مادری خوارزمی زاده شده بود، متوکل علی‌الله لقب داشت..