فضایل یعقوب

آثار اخلاقی توسعه‌یافته‌تری از محافل حسیدیان در زمان مکابیان سرچشمه می‌گیرد، مانند آنچه در کتاب توبیاس، به‌ویژه در فصل چهارم آمده‌است. در این‌جا اولین وصیت‌نامه یا وصیت اخلاقی یافت می‌شود که خلاصه‌ای از آموزه‌های اخلاقی با قاعده طلایی را ارائه می‌دهد: «این کار را با کسی که از او متنفری انجام نده!» به‌عنوان اصل اصلی. حتی آموزه‌های اخلاقی مفصل‌تری در عهدنامه‌های دوازده پدرسالار (جزء متون مقدس آخرالزمان مرتبط با کتاب مقدس است) وجود دارد که در آن هر یک از دوازده پسر یعقوب در آخرین سخنان خود خطاب به فرزندان خود، زندگی یعقوب را مرور می‌کند و به آن‌ها درس‌های اخلاقی می‌دهد، یا آن‌ها را از یک امر یا گناهی که مرتکب می‌شوند برحذر می‌دارد. تا از عذاب الهی دوری کنند، یا به آن‌ها توصیه کند که فضیلتی را که در طول زندگی انجام داده‌است، پرورش دهند تا مورد لطف خدا قرار گیرند. عمده‌ترین فضایل توصیه‌شده، محبت به هم‌نوع، صنعت، به‌ویژه در کارهای کشاورزی، سادگی، متانت، نیکوکاری نسبت به فقرا، شفقت حتی نسبت به بی‌رحمی دیگران و دوری از هرگونه شور و غرور و نفرت است. یادداشت‌های اخلاقی خداحافظی مشابهی به خنوخ در سفر خنوخ و رازهای خنوخ و به سه پدرسالار نسبت داده شده‌است.