فشرده ساز مرکزگریز

برای بدست آوردن ماتریس مرتب شدهٔ اولیه ستوان آخر را که از نتیجهٔ فشرده سازی داریم. ستوان اول هم با مرتب کردن ستوان آخر بر اساس حروف الفبا به دست می‌آید. در ادامه به سطر اول نگاه می‌کنیم که ۱$ است. باید بفهمیم در کلمه اصلی بعد از این حرف چه حرفی قرار می‌گرفته‌است. با توجه به اینکه ما ماتریس را از طریق شیفت دورانی ساخته‌ایم پس اگر حرف ۱$ را در ستون آخر پیدا کرده و ببینیم در مقابل آن در سطر اول چه حرفی قرار دارد آن حرف، حرف بعدی ما در کلمه نهایی خواهد بود. همین کار را مدام انجام می‌دهیم تا کلمهٔ کامل به دست آید.

روش اول که ادغام بر حسب مرتبه نام دارد، به این صورت است که همیشه ریشه درخت کوچکتر را به ریشه درخت بزرگتر وصل می‌کنیم. از آن جا که زمان اجرا به عمق درخت وابسته‌است، درخت با عمق کمتر زیر درخت با عمق بیشتر قرار می‌گیرد که فقط در صورتی که عمق‌ها برابر باشند، عمق درخت حاصل افزایش میابد. در این الگوریتم به به جای عمق از واژه مرتبه استفاده می‌شود، زیرا اگر از فشرده سازی مسیر(در ذیل توضیح داده خواهد شد) هم استفاده کنیم، دیگر مرتبه برابر با عمق درخت نخواهد بود. تعریف می‌کنیم که درخت‌های تک عضوی دارای مرتبه صفر هستند و در هر مرحله که دو درخت دارای مرتبه برابر r باشند، درخت حاصل از ادغام آن‌ها دارای مرتبه r+۱ خواهد بود. تنها پیاده کردن این تکنیک باعث می‌شود که زمان عملیات‌های جستجو، ادغام و ایجاد مجموعه به‌طور سرشکن برابر (O(log n باشد. کد ارتقا یافته برای توابع جستجو و ایجاد مجموعه:

زنجیره مارکوف در نظریه اطلاعات کاربرد دارد. مقاله معروف کلود شانون در سال ۱۹۴۸ با «نظریه ریاضی ارتباطات» که پایه‌گذار نظریه اطلاعات شد با معرفی آنتروپی از طریق مدل‌سازی مارکوف از زبان انگلیسی آغاز می‌شود. چنین مدل‌های ایده‌آلی بسیاری از قواعد آماری سیستم را به دست می‌دهند. حتی بدون داشتن ساختار کامل سیستم این گونه مدل‌سازی‌ها فشرده سازی مؤثر داده‌ها را ممکن می‌سازند.

بوسارد رمجتی که نوعی از یک راکت همجوشی بود ارائه داد که توانایی سفر میان ستاره ای دارد. این رمجت از یک میدان مغناطیسی بسیار بزرگ (با قطری به اندازه کیلومترها تا چندین هزار کیلومتر) برای جمع‌آوری و فشرده سازی هیدروژن از فضای میان ستاره ای استفاده می‌کند. در این سازوکار سرعت‌های بالا جرم واکنشی را وارد یک میدان مغناطیسی منقبض شونده کرده و آن را فشرده سازی می‌کنند تا زمانی که همجوشی هسته ای رخ دهد. پس از آن میدان مغناطیسی انرژی را به عنوان خروجی راکت در جهتی خلاف جهت مورد نظر برای حرکت فضاپیما هدایت می‌کند و بدین سان فضاپیما شتاب می‌گیرد.