[ویکی فقه] فراموشی یهود (قرآن). یکی از مصادیق فراموشکاران، یهود است. در این مقاله آیات مرتبط با فراموشی یهود معرفی می شوند. فراموشی خداوند، از سوى یهود:وَ لا تَکُونُوا کَالَّذِینَ نَسُوا اللَّهَ فَأَنْساهُمْ أَنْفُسَهُمْ أُولئِکَ هُمُ الْفاسِقُونَ. حشر/سوره۵۹، آیه۱۹. فراموشى تذکارهاى مهمّ الهى، از سوى یهود:ولَقَد اخَذَ اللَّهُ میثقَ بَنِى اسرءیلَ ... ء فَبِما نَقضِهِم میثقَهُم لَعَنهُم ... یُحَرّفونَ الکَلِمَ عَن مَواضِعِهِ ونَسوا حَظًّا مِمّا ذُکّروا بِهِ .... مائده/سوره۵، آیه۱۲. فراموشى نصایح و مواعظ مصلحان، از سوى یهود ساکن در ایله:وسَلهُم عَنِ القَریَةِ الَّتى کانَت حاضِرَةَ البَحرِ ... ء واذ قالَت امَّةٌ مِنهُم لِمَ تَعِظونَ قَومًا ... ء فَلَمّا نَسوا ما ذُکّروا بِهِ .... اعراف/سوره۷، آیه۱۶۳- ۱۶۵. ...
جملاتی از کاربرد کلمه فراموشی یهود
کتاب استر، یکی از کتاب‌های مقدس یهودیان، داستان دسیسه‌های کاخ است که بر توطئه کشتن همه یهودیان متمرکز است که توسط استر، ملکه یهودی ایران، خنثی شد. یهودیان به جای قربانی شدن، «همه افرادی را که می‌خواستند آنها را بکشند» کشتند. پادشاه به یهودیان توانایی دفاع از خود در برابر دشمنانشان را داد که سعی در کشتن آنها داشتند، که تعداد آنها ۷۵۰۰۰ نفر بود (استر ۹:۱۶) از جمله هامان، یکی از عمالیق که نقشه کشتن یهودیان را رهبری می‌کرد. جشنواره سالانه پوریم این رویداد را جشن می‌گیرد و شامل تلاوت دستورالعمل کتاب مقدس برای «به فراموشی سپردن یاد [یا نام] عمالیق» است. محققان - از جمله ایان لوستیک، مارک گوپین، و استیون بایم - بیان می‌کنند که خشونت توصیف‌شده در کتاب استر الهام‌بخش و تحریک اعمال خشونت‌آمیز و نگرش‌های خشونت‌آمیز در دوران پس از کتاب مقدس بوده‌است، که تا دوران مدرن ادامه دارد، که اغلب بر محور جشنواره پوریم است. : 2–19, 107–146, 187–212, 213–247
در زمان چیرگی روم، در ۱۱۷ میلادی یهودیان قبرس بر ضد تراژان سر به شورش برداشتند. این شورش به جنگ کیتوس شهره‌است. برای مجازات آنان قانونی تصویب شد که به موجب آن یهودیان حتی در صورت کشتی‌شکستگی هم حق آمدن به قبرس را نداشتند. تنها چند سال پس از این رویداد و فراموشی نسبی آن بود که جامعهٔ یهودی دوباره توانست در قبرس رشد کند. در ۶۱۰ میلادی یهودیان یک بار دیگر بر رومیان شوریدند.
متنی از سال‌های پایانی تبعید موجود است که نشان می‌دهد خانواده‌ای یهودی، از حقوقی برابر با خانواده‌ای بابلی برخوردار بوده‌اند. یهودیانی که در زمان هخامنشی به اورشلیم بازگشتند، آنقدر ثروتمند شده بودند که کمک مالی جدی به شهر کنند. در اسنادِ کتابدارِ نبوکدنصر به تعدادی از یهودیان عادی که تنخ از آنها نامی نبرده اشاره شده است: گدئیل، قونیا، سماخیا و شلیمیای باغبان. در نمایشگاهی در اورشلیم در سال ۲۰۱۷ بیش از ۱۰۰ لوح به خط میخی را به نمایش گذاشته شد که با تفصیل تجارت میوه‌ها و سایر کالاها، مالیات‌ها، بدهی‌ها و اعتبارات انباشته شده بین یهودیان تبعیدی را نشان می‌داد. این الواح شامل حساب‌های مالی یک خانوادهٔ یهودی در چهار نسل بود که همگی نام‌های عبری داشتند.[وب ۷][وب ۸] از مزمور ۱۳۷ چنان بر می‌آید که پس از سال‌ها، دلتنگی برای اورشلیم رو به فراموشی بوده است. مزمورنگار تلاش می‌کند آن را زنده کند: «ای اورشلیم! اگر فراموشت کنم، بادا دست راستم [چنگ نواختن را] فراموش کند.»
این برج در سال ۱۹۰۳، با طراحی و رهبری یهودی ساکن یافا به اسم «یوسف بن موی‌آل» و با کمک‌های مالی شهروندان عرب و یهودی ساخته شد. این برج، به همراه ۶ برج مشابه دیگر در نقاط دیگر فلسطین به مناسبت ۲۵امین سالگرد سلطنت سلطان عبدالحمید دوم عثمانی ساخته شد. این برج، نمادی شد برای شروع عصری جدید در یافا. پس از جنگ ۱۹۴۸، این برج رو به فراموشی و از کار افتادگی افتاد، تا که در نهایت، در سال ۱۹۶۵، توسط شهرداری تل آویو-یافا بازسازی شد.