غیاث دشتکی

روایات بسیاری از انزوا و گوشه‌گیری دشتکی پس از مغضوب شدنش در درگاه صفوی نقل شده‌است. چنان‌که کاتبان کمتر به نسخه‌پردازی از آثار او پرداختند، زیرا که نه از نظر سیاسی صلاح بود و نه از نظر اقتصادی مقرون به صرفه. این شرایط فرصت را برای سودجویان پدیدآورد تا پس از وی اقدام به انتحال آثار او کنند و مدعی شوند «از کتاب‌های حکیم دشتکی جز نامی باقی نیست». اما آثار متعددی که از وی در فلسفه، ریاضی، هیئت، تفسیر قرآن و… به جا مانده‌است نشان می‌دهد که دشتکی پس از رجعت به شیراز، بقیهٔ عمر را به تحقیق و تألیف و تدریس در مدرسهٔ منصوریه گذرانده‌است. او حدود ده سال پس از عزل شدنش از دربار در ششم جمادی‌الثانی ۹۴۸ هجری قمری درگذشت و در مدرسهٔ منصوریه در کنار قبر پدرش به خاک سپرده شد. یکی از حکمای معاصر غیاث‌الدین منصور تاریخ وفات او را به حساب ابجد چنین آورده‌است: «عقل حادی عشر نمانده بجا».

بر حاشیه‌ای که او بر شرح تجرید قوشچی نوشت ۲۰ تن از بزرگان فلسفه از جمله میرداماد، شمسای گیلانی و غیاث‌الدین منصور دشتکی حاشیه نوشته‌اند.