عیب بردن. [ ع َ / ع ِ ب ُ دَ ] ( مص مرکب ) ظاهر کردن عیب. ( آنندراج ) ( غیاث اللغات ). آشکارا کردن بدی و ظاهر ساختن رسوایی و بدنامی کسی را. ( ناظم الاطباء ) : پرده مردم دریدن عیب خود بنمودن است عیب خود می پوشد از چشم خلائق عیب پوش.صائب ( دیوان چ امیری فیروزکوهی ص 625 ).
معنی کلمه عیب بردن در فرهنگ فارسی
ظاهر کردن عیب آشکارا کردن بدی و ظاهر ساختن رسوایی و بدنامی کسی را
جملاتی از کاربرد کلمه عیب بردن
لیک عیبی نبود ران ملخ بردن مور زی سلیمان، که برین قاعده رسمی کهن است