عم صباحا

من مضى به اربعون صباحا لم ياءكل اللحم ساء خلقه . بحار / 66 /9 7

((مَنْ اَخلص للّه اربعين صباحا ظهرتْ ينابيعُ الحكمة مِنْ قلبه على لسانه )) آنكهچهل روز، خالصانه عمل كند، چشمه هاى حكمت از قلبش ‍ بر زبانش جارى مى شود.(68)

حاج ملا سلطانعلى ، روضه خوان تبريزى ، كه از جمله عباد و زهاد بوده گويد: در خوابمشرف به محضر والاى امام زمان عليه السلام شدم ، عرض ‍ كردم : مولانا آنچه در زيارتناحيه مقدسه ذكر شده است كه مى فرمايد: (فلا ندبنك صباحا و مساء و لا بكينعليك بدل الدموع دما) صحيح است ؟

قطب راوندى روايت كرده : بكت السماء عليهما اربعين صباحا...

من اكل لمقة حرام لم تقبل له صلوة اربعين ليلة و لم يستجب له دعوة اربعين صباحا

و چون از ذكر مانده و خسته شود، سر به گريبان تفكر فرو برده ، فكر كند كه من كىام ؟ و كجايم ؟ و از كجا آمده ام و به كجا مى روم ؟ و چنان در خود فرو رود كه خود را يافتنمايد كه گويا در عالم وجود كسى نيست و از حضور بارىجل جلاله مسالت نمايد كه خداوند ا! خودم را به خودم بشناسان ، كه فضاحت و شناعتىفوق آن نيست كه شخص ، خود را نشناخته باشد و آن شاء اله تعالى مواظب به تهجد وبرخاستن سحر و اشتغال به نافله ليل با كمال حضور واقبال و اشتغال به تعقيب و قرائت قرآن تا طلوع آفتاب و آن شاء الله هفتاد يا صد مرتبهاستغفار را صباحا و مساء (::هر صبح و شام )

قال رسول الله صلّى اللّه عليه و آله : ما اخلص عبدللّه عزّوجلّ اربعين صباحا الاّ جرتينابيع الحكمة من قلبه على لسانه . بحار / 70 / 242

از حضرت رضا عليه السلام از پدرانشان از على عليه السلام روايت شده كه رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم فرمود: بنده اى كه چهل روز خود را براى خداوند بزرگ خالص گرداند، چشمه هاى حكمت از قلب او به زبانش ‍ سرازير مى شود؛ ما اءخلص عبد لله عز و جل اءربعين صباحا الا جرت ينابيع الحكمة من قلبه على لسانه . (470)

عن الصادق عليه السلام :... فبقى آدم اربعين صباحا ساجدا يبكى على الجنهفنزل جبرئيل ...(1026)

من اخلص لنا اربعين صباحا، جرت ينابيع الحكمة من قلبه على لسانه .

و انّ صباحا نلتقی فی مسائه یکون علی قلب الغریب حبیبا

چو آید بر دلم اندوه بی وقت ز دور دون صباحا او رواحا