علوی طبری

معنی کلمه علوی طبری در لغت نامه دهخدا

علوی طبری. [ ع َ ل َی ِ طَ ب َ ] ( اِخ ) حسن بن حمزةبن علی بن عبداﷲبن محمدبن حسن بن حسین علوی مرعشی. رجوع به علوی مرعشی شود.

معنی کلمه علوی طبری در فرهنگ فارسی

حسن بن حمزه بن علی بن عبدالله بن محمد بن حسن بن حسین علوی مرعشی

جملاتی از کاربرد کلمه علوی طبری

پوشاک مردان طبری از دیرباز به رنگ سیاه بود. از گذشته تا عصر پهلوی چوخا به عنوان رایج تریین پارچه‌های بومی علاوه بر زنگ غالب سیاه به رنگ‌های سفید یا خاکستری روشن و گاه به رنگ‌های قهوه‌ای کم رنگ (خیری) بافته می‌شد. از زمان پیروی مردان طبری از علویان پوشیدن لباس سفید در میانشان رواج یافت.
در اصل و منشأ نژاد صاحب الزنج وحدت نظر وجود ندارد. بعضی او را از اعراب عبدالقیس و عده‌ای دیگر او را ایرانی می‌دانند. در منابعی همچون طبری و ابن اثیر با القابی مانند خبیث و پلید یاد می‌شود. بعضی وی را شیعه یا علوی می‌نامند. و در بعضی از منابع آمده که او با اینکه ادعای نسبیت از علی و فاطمه را داشت ولی تفکر شیعی نداشته و به خوارج گرایش داشت. در هر صورت قیام وی در محدوده قیام‌های تشیع جایی ندارد چرا که انگیزه او از قیام جنبه اقتصادی داشت نه عقیدتی.