عطف بیان

محمدعلی جمال‌زاده را همراه با صادق هدایت و بزرگ علوی سه بنیانگذار اصلی ادبیات داستانی معاصر فارسی می‌دانند. داستان کوتاه «فارسی شکر است» را که در کتاب یکی بود یکی نبود او چاپ شده‌است، عموماً به عنوان نخستین داستان کوتاه فارسی به شیوهٔ غربی می‌شمارند. این داستان پس از هزار سال از نثرنویسی فارسی نقطه عطفی برای آن به‌شمار می‌رود. به علاوه، مقدمهٔ جمال‌زاده بر کتاب یکی بود یکی نبود سند ادبی مهم و در واقع بیانیه نثر معاصر فارسی است. در این مقدمه جمال‌زاده مؤکداً بیان می‌کند که کاربرد ادبیات مدرن نخست بازتاب فرهنگ عامه و سپس انعکاس مسائل و واقعیت‌های اجتماعی می‌باشد.

این اقامت‌ها نقطه عطفی در زندگی و کار او بود، زیرا ترکیب‌های فیگوراتیو قدرت و کشش رسمی بیشتری پیدا کردند، شخصیت‌های او پایه کلاسیک‌تری پیدا کردند و سبک او با دگرگونی‌ها و بیان شخصی‌تر غنی‌تر شد. وقتی به کاتالونیا بازگشت، بین آربوس و بارسلونا ساکن شد. او چندین نمایشگاه در داخل و خارج از اسپانیا، تاراگونا، ژرونا، بارسلون، والادولید، سالامانکا، دوسلدورف، رم برگزار کرده‌است.

شب سوم نقطه عطف شب‌های شعر گوته بود. به تخمینِ یک گزارشِ ساواک کمابیش هشت‌هزار شنونده در این شبِ بارانی حاضر بودند.[منبع بهتری نیاز است] متن و صدای این سخنرانی سپس‌تر بارها منتشر شد و از مهم‌ترین سخنرانی‌ها دربارهٔ سانسور حکومتی و اجتماعی، مخصوصاً در ایران، و آزادی بیان گشت.

معروف‌ترین رمان الیوت «میدل‌مارچ» (۱۸۷۱–۱۸۷۲) است که نقطهٔ عطفی در تاریخ رمان محسوب می‌شود. بعد از «جین آستین»، هیچ نویسنده‌ای به‌اندازهٔ الیوت در آثارش صریحاً به بیان مشکلات اجتماعی و انتقادهای سیاسی نپرداخت. رمان‌های «افسانهٔ جوبال» و «فلیکس هالت افراطی» منحصراً آثار سیاسی او هستند. این نویسنده در عرصهٔ تاریخ نیز دست به‌قلم بود و رمان تاریخی «رومولا» را نوشت که در آن فلورانس قرن پانزدهم را به‌تصویر کشیده‌است. الیوت اگرچه به‌لحاظ فروش کتاب‌هایش چندان موفق نبود، اما هنوز هم از لحاظ سبک نوشتاری مورد احترام ادبیات‌دوستان است. او هفت رمان و ۱۱ کتاب شعر از خود به‌جا گذاشته‌است.

بوخان هنگام حضور در دانشگاه کارولینای شمالی، در برنامهٔ تحصیلی خارج از کشور در دانشگاه سویل در اسپانیا از ۱۹۸۳ تا ۱۹۸۴، ثبت‌نام کرد و همچنین در سال ۱۹۸۰ در دانشگاه والنسیا دانش آموخت. او بعدها دربارهٔ تحصیلات خود در اسپانیا بیان کرد: «مطالعهٔ زبان، ادبیات و فرهنگ اسپانیایی، نقطهٔ عطف ورود من به دنیای خارج از آمریکا بود و چشم‌اندازی جهانی را به من القا کرد».

در سال ۱۹۶۰ نسخهٔ کامل رمان توسط کتاب‌های پنگوئن در بریتانیا منتشر شد. قانون نشریات مستهجن ۱۹۵۹ بریتانیا مدیران پنگوئن را به اتهام ترویج مسائل قبیح به دادگاه کشاند. قانون ۱۹۵۹ این امتیاز را به ناشران می‌داد که در صورت اثبات شاهکار ادبی بودن اثر، از اتهام رهایی یابد. دفاعیات مدیران پنگوئن و تصدیق شاهکار ادبی بودن عاشق لیدی چترلی از سوی منتقدان ادبی برجسته و آکادمیکی نظیر ای. ام. فورستر، هلن گاردنر، ریموند ویلیامز، ریچارد هاگرت و نورمن سنت جان استواس کارساز شد و دادگاه در ۲ نوامبر ۱۹۶۰ رأی بر بی‌گناهی پنگوئن داد. پیروزی پنگوئن در دادگاه سبب رفع ممنوعیت چاپ و توزیع رمان و آغاز نقطهٔ عطفی در آزادی بیان و نشر بریتانیا بود.