عشوه گری حورالعین

سزد که اهل نظر سینه را نشان سازند که ترک عشوه گری تیر در کمان دارد

کز فنون عشوه گری ماهر است دوست دل از فنون عشوه گری سخت ماهر است

زمانه روزی چند از طریق عشوه گری دهد بهار بقای ترا جمال بهشت

گفت با او پسر به عشوه گری من که باشم که تو به من نگری

جادو فکنی، عشوه گری، فتنه پرستی لشکر شکنی، تیر قدی، سخت کمانی

هر کرا هست بت عشوه گری در عالم خون فشان چشمی و خونین جگری خواهد داشت

آه اگر عشوه گری‌های زلیخا سازد غافل از حسرت یعقوب مه کنعان را

مارچلو، در حالیکه نگران سرفه‌های شدید می‌می است، به او می‌گوید که رودلفو دیشب با حالی پریشان پیش آن‌ها آمده و الان خواب است. در این بین، رودلفو بیدار می‌شود و به دنبال مارچلو میآید. می‌می خودش را جایی پنهان می‌کند و گفتگوی بین ایندو را گوش می‌دهد که رودلفو از عشوه گری‌های می‌می برای مردان دیگر شاکیست. مارچلو باور نمی‌کند و در آخر رودلفو اعتراف می‌کند که تمام این‌ها بهانه ایی بیش نیست و دلیل اصلی او برای جدا شدن از می‌می، فقر است. وی ادامه می‌دهد که می‌می گرفتار بیماری مرگباریست (احتمالاً سل) و شرایط بد مالی او، امکان درمان می‌می را سلب می‌کند؛ رودلفو اضافه می‌کند که شاید بدرفتاریهایش باعث شود می‌می او را ترک کرده و سراغ شخص ثروتمندی برود و بتواند داروهایش را تأمین کرده و بهبود یابد (Marcello, finalmente).

بعالم یکدل هشیار نگذاشت چو چشم مست او عشوه گری کرد

وقتی که نیم جرعهٔ شادی به من دهی صد محنتش به عشوه گری در میان کنی

گر محنت من نیست کسی را عجبی نیست مثل تو بت عشوه گری نیست کسی را