عسل زیتون

برنج، مرکبات، مربا، ترشی، گردو، گیلاس، فرش، زیتون، ماهی، گل، معرق، منبت، سفال و گلیم از جمله مهم‌ترین سوغات آمل هستند. همچنین عسل طبیعی از قله دماوند و لار، سیب، کیوی، شیرینی‌های محلی مانند آب‌دندان، اغوزکناک، ساقه‌عروس، نان کوهی و غذاهای محلی که بین‌المللی شده‌اند از جمله سوغات مهم آمل هستند.

این نان در سومالی، جیبوتی بخش‌هایی از اتیوپی و کنیا برای صبحانه و به همراه کره/گی، روغن زیتون یا روغن کنجد، شکر یا عسل، چغور پغور با پیاز یا گوشت‌سرخ‌شده صرف می‌شود. گاهی هم آن را برای ناهار و به همراه غذاهای آب‌پز، سوپ یا خورش کاری می‌خورند. این نام همیشه با چای سومالی سِـرو می‌شود.

کشاورزی از امنیتی نسبی برخوردار بود و رونق خوبی پیدا کرد. زمین زراعی به صورت نوین آبیاری می‌شد از هر محصولی فراوان تولید می‌کرد. ارمنستان که از حیث غلات بسیار غنی بود گندم به بغداد صادر می‌کرد. شرابی بسیار عالی تولید می‌کرد که به کشورهای مختلف صادر می‌نمود. در باغ‌ها سیب گردو در کنار انجیر و زیتون و نیشکر به عمل می‌آمد. در آن کشور پشم و ابریشم و پنبه و رنگ برای رنگرزی به مقدار زیاد تولید می‌شد. ارمنستان همچنین دارای چراگاه‌های فراوانی بود. زنبور عسل و ماهی‌های خاص ارمنستان به خارج صادر می‌نمود. در صنایع باید از صنعت نساجی مانند تولیدات پشمی، ابریشمی، پارچه‌های لباس زنانه و فرش نام برد. صنعت شیمیایی که برای تولید رنگ‌ها و رنگرزی و همه فعالیت‌های ضروری و مکمل صنعت نساجی بود رواج داشت. مواد رنگ‌کننده ساخت ارمنستان و همچنین رنگ منسوجات آن مشهور بود. صنعت فلز کاری در ارمنستان رواج داشت، و ساختن اشیاء مسی و سلاح‌های سرد رایج بود. نیکوغایوس (نیکولای) مار در شهر آنی آثاری از ریخته‌گری و ذوب مس یافته‌است. صنایع با چرم و زرگری و جواهرسازی در ارمنستان وجود داشت و جواهر سازان ارمنی همواره در رشته کار خود در اوج بوده‌اند. فرش‌های ارمنستان به عنوان بهترین فرش شهرت داشته‌اند و اعیان و اشراف دنیای عرب و به ویژه بزرگان قوم همیشه طالب آن‌ها بوده‌اند. ارمنیان با فلزات خود اسلحه می‌ساختند ولی کار زرگری آنان به عنوان بهترین کار مشهور بود. تجارت چرم و پوست هم بسیار رواج داشت چنان‌که چرم‌های ساخته و پرداخته به سبک ارمنستان شهرت داشت.