عرق الود

گر بدانی چه قدر تشنه دیدار توایم عرق آلود به سر منزل ما می آیی

عرق آلود ز می طرف جبین ساخته ای دیده ها را صدف در ثمین ساخته ای

نقصان نکردخضر زسرچشمه حیات جان را به جبهه عرق آلود یار بخش

ز باده تا عرق آلود گشت چهره یار رساند خانه یک شهر را به آب تمام

نه حباب است که در ساغر می جلوه گرست عرق آلود ز شرم لب یارست شراب

از باده چون کند عرق آلود ماه را در چشم آفتاب بسوزد نگاه را

روزی مرغ چمن از گل شبنم زده نیست زان عذار عرق آلود گلابی که مراست

گر بدانی چه قدر تشنه دیدار توام خواهی آمد عرق آلود به آغوش مرا

از آتش ما گر نفسی دود برآید از شرم نگاهش عرق آلود برآید