عذر اوری

چو لب تشنه آیی به روز شمار چه عذر آوری نزد پروردگار

لب عذر آوری بر هم نمی‌بست یک آری از لبش بیرون نمی‌جست

بگویش که برخون این سوخته دل چه عذر آوری پیش دادار داور

چو یزدان به پیش آورد داوری بیندیش، تا خود چه عذر آوری

روز تو شد شام به عصیانگری شام به روز آر به عذر آوری

با آنکه کردم یاوری، کردی فراوان داوری هر کرده را عذر آوری، اعزاز و اکرامت کنم

چه گویی درآندم جواب بتول چه عذر آوری بهر دخت رسول

به عذر آوری گفت آن نیم مست که نشتر مرا در رگ جان شکست

بگویش که: بر خون این سوخته دل چه عذر آوری پیش دادار داور؟