عذاب با اب

و كسى كه از پشت زنى بحرام با او نزديكى كند يا با پسر بچه يا مردى نزديكى كند،خداى متعال در روز قيامت او را بدبوتر از مردار محشور مى نمايد كه مردم از بوى او اذيتمى شوند تا زمانى كه او را به جهنمى ببرد و خداوند بهيچ وجه عذاب را از او بر طرفنمى كند و اين عذاب با هيچ فديه اى بر طرف نمى شود. و نيزعمل او را نابود كرده و او را در تابوتى كه با ميخهاى آهنين بسته شده است ، مى گذارندو با سنگهاى پهن آن قدر روب آن تابوت مى زنند كه ميخهايش آهنين بسته شده است ، مىگذارند و با سنگهاى پهن آن قدر روى آن تابوت مى زنند كه ميخهايش به بدنيش فرورود. و اگر چهار صد امت گرفتار گوشه اى از گوشه هاى اين عذاب شوند، بدون شكهمه آنها مى ميرند. و او از كسانى است كه سخت ترين عذابها را دارند.

بی‌تو هستم چون زمستان خلق از من در عذاب با تو هستم چون گلستان خوی من خوی بهار

مؤ يد اين معنا تعبير آيه مورد بحث از قيامت به (يوم الدين ) است كه اشعار دارد براينكه شيطان تا آن روز ملعون است و آن روز مجزى به لعن است ، يعنى عذاب لعنتهاى تاآن روز را مى چشد، و اگر عذاب با آمدن قيامت بر طرف شود بايد اسم قيامت را (يومانقطاع الدين ) بنامند، نه (يوم الدين ).

با ضربت قهر تو نعیم است عذاب با شربت لطف تر سراب است شراب

در اين آيه از نو متعرض حال پيشوايان كفر شده با اينكه قبلا در آيه قبلى سرنوشت همهكفار را بيان كرده بود و از همين جهت وقتى شنونده آن بيان را شنيد كه تمامى كفارمعذبند، و تخفيف و مهلتى از عذاب ندارند، و در جمله (و اكثرهم الكافرون ) اين را همشنيد كه بيشترشان در كفر و شقاوت شديدترند قهرا اين سؤال در دلش خطور مى كند كه آيا اين عده با بقيه كفار كه كفرشان به اين درجه نيست درعذاب برابرند با اينكه اينها كفر بيشترى دارند، چون سبب كفر ديگران هم شده اند؟ چونجاى چنين سؤ الى بوده خداى سبحان كلام را از نو آغاز كرده تا جواب آن را بدهد، و لذافرمود: (الذين كفروا و صدوا عن سبيل الله ) آنها كه علاوه بر كفر ورزيدن ، راه خدا رابه روى ديگران هم بستند، و با عناد و لجاج ، كفر خود راتكميل كردند: (زدناهم عذابا) عذابى اختصاصى در برابر جلوگيريشان از راه خدابه ايشان چشانديم (فوق العذاب ) كه همان عذاب عمومى در ازاى مطلق ظلم و كفرباشد و در اين عذاب با بقيه مشركين شريكند.

وَ لَنْ یَنْفَعَکُمُ الْیَوْمَ إِذْ ظَلَمْتُمْ، سود ندارد شما را آن روز که ستمکارانید، أَنَّکُمْ فِی الْعَذابِ مُشْتَرِکُونَ (۳۹) که شما در عذاب با یکدیگر انبازانید.

و لازمه اشفاقشان از عذاب پروردگار، علاوه بر مداومتشان بهاعمال صالحه و مجاهدتشان در راه خدا، اين است كه بهاعمال صالحه خود اعتماد ندارند، و از عذاب خدا ايمن نيستند، چون ايمنى از عذاب با خوف واشفاق نمى سازد.

به عقیده او، اگرچه این کافران در جنس عذاب با هم اشتراک دارند ولی در نوع عذاب متفاوتند و تفاوت عذابشان هم به خاطر نوع و میزان کفر آنان است. نکته قابل توجه دیگر آیات ششم و هفتم این سوره، در پی هم آمدن توصیف حال کفار و مؤمنین است.

اگر بنا باشد كه شما به جاى اين كه اقتصاد مردم را درست كنيد، به جاى اين كه اينكشور را بررسى كنيد ببينيد كجاهاست كه مخروبه است و مردم از همه چيز ساقط هستند،به جاى اين اگر چنانچه بنشينيد سر مسند و با حرف و با فحاشى به هممسائل را غفلت از آن بكنيد، اين همان است كه قدرت هاى بزرگ مى خواهند تا اين مملكتخرابه بماند و صداى مردم در آيد، اين همان است . شما همعمال آمريكائى هستيد منتها ملتفت نيستيد. يك عاملى داريم كه مستقيما از سفارت آمريكا دستورمى گيرد، يك عاملى داريم كه براى او كار مى كند و خودش نمى فهمد، خود آدم نمى فهمدكه براى كى دارد كار مى كند. اگر شما به مردم كار نداشته باشيد، به مصالح مردم ،به مصالح كشور كار نداشته باشيد، فقط مشغول اين باشيد كه من چطور، شما چطور، منچطورم ، شما چطوريد، مردم با من هستند، مردم با شما هستند، اگر فكر اين باشيد، اينهمان است كه آمريكا مى خواهد و شما از عمال آمريكا هستيد و در عذاب با آنهائى كه ازعمال آمريكا بودند با توجه ، مشترك هستيد با كم و زيادش . (175)