عثمان بن خالد جهنی

236- محقق بزرگوار، آقاى اسد حيدر (در پاورقى ، ج 5، ص 19) مى گويد:((اسارت اين سه ك ظدختر در زمان خلافت عمر بن خطاب بعيد به نظر مى آيد؛ زيرامورخين ، وفات خليفه دوم را در سال 23ه -.ق . نوشته اند، در حالى كه در آنوقت يزدجردزنده و صاحب قدرت و قوت بود و در زمان حيات او، هيچ مورخى از اسارت دختران اوسخنى به ميان نياورده است . بلكه قتل يزدجرد درسال 31 ه -.ق . و در زمان خلافت عثمان بن عفان واقع شده است ، اين از يك طرف و از طرفديگر اگر اين قضيه در زمان خليفه دوم اتفاق افتاده باشد، ازدواج يكى از دخترها بامحمد بن ابى بكر بعيد مى باشد؛ زيرا او درسال حجة الوداع به دنيا آمده و در زمان فوت خليفه دوم ، حدود دوازدهسال بيشتر نداشته است )).

شانزدهم : و نيز روايت كرده از عثمان بن عيسى از ابى حمزه ثمالى از اسلم از ابىالطفيل از عمار بن ياسر كه گفت : چون وقت وفات پيغمبر صلى الله عليه و آله رسيد،اميرالمؤ منين عليه السلام را طلبيد و در سرّ، با آن حضرت سخن بسيار گفت . چنانكه آنراز گفتن به طول كشيد؛ بعد از آن آواز مبارك بلند نمود و فرمود كه : (ياعلى ! تووصى و وارث منى و عطا كرد خداى تعالى به تو علم و فهم مرا. پس چون در گذرم ،ظاهر شود نسبت به تو كينه هايى كه در سينه اى قومى است و حق تو را غصب خواهندكرد.)

حذيفة بن يمان - كه در جنگ (ارمنيه و آذربايجان ) شركت كرده بود - ديد ميان مسلماناناختلاف قرائت زياد شده است لذا هنگامى كه به مدينه مراجعت كرد، عثمان بن عفان را از اينخطر، مطلع ساخت .

بين سخن علامه حلى و ابن شهرآشوب از يك سو و از سوى ديگر كلام شيخ طوسى در اينباره تنافى دارد. چون يكى مى گويد: عثمان بن باب امام جواد عليه السلام و از 11سالگى نزد آن حضرت خدمت مى كرد و ديگرى مى گويد: از 11 سالگى خادم امام هادىعليه السلام بود. مرحوم خويى در كتاب گرانسنگ ((معجمرجال الحديث ))بعد از ذكر اين تعارض مى نويسد: