عبدالعلی اصفهانی

رحیم ارباب در سال ۱۲۵۹ خورشیدی در چرمهین از توابع شهرستان لنجان استان اصفهان به دنیا آمد. خاندان آقا رحیم ارباب از بزرگان دهقان‌ها و بزرگان چرمهین و بسیار توانگر بودند و بدین سبب به لقب ارباب خوانده می‌شود. خانواده آقا رحیم افرادی باسواد، اهل شعر و ادب و تاریخ بودند. پدر آقا رحیم شعر می‌سرود و تخلص «لنگر» داشت و سال‌ها با شاعران عمان سامانی و دهقان سامانی و ملا محمد همامی و دیگر شعرای معاصرش نشست‌های ادبی داشت. آقا رحیم نیز بیش تر اشعار فارسی حافظ و مولانا و شعرای عرب را که از برداشت، از کودکی خود و با شنیدن از پدر و عمویش بوده‌است. آقا رحیم ارباب بزرگ‌ترین فرزند خانواده بود. وی دو برادر کوچکتر و یک خواهر داشت. یکی از برادرانش، عبدالله ارباب (۱۲۹۸–۱۳۷۹ هـ ق) استاد بزرگ خط نسخ بود و قرآن و کتاب‌های دعا را با این خط می‌نوشت. برادر دیگرش، حاج عبدالعلی ارباب (۱۳۰۴–۱۳۸۴ هـ ق)، مردی باسواد و با کمالات، که مخارج خانواده به همت وی تأمین می‌شد. هر دو برادر آقا رحیم پیش از او درگذشتند. پدر و عمویش (ارباب حاج حسن) از ستم بختیاری‌ها از چرمهین گریخته و برای دادخواهی به اصفهان آمدند؛ اما به ناچار برای همیشه در اصفهان ـ در محله باغ همایون (باغ تختی امروزی) ماندگار شدند. محل زندگی آن‌ها چهار خانه تو در تو بود که چهار سوی این خانه اتاق‌هایی وجود داشت و هشت خانوار که حدود شصت نفر بودند در صلح و صفا و آرامش می‌زیستند.»بنای مقبرهٔ این عالم بزرگ در تخت فولاد اصفهان واقع است که توسط یکی از معماران برجستهٔ اصفهانی به نام دکتر احمد امین پور طراحی شده‌است؛ که امروزه این بنا به عنوان یکی از شاخص‌ترین مقبره‌ها در تخت فولاد شناخته می‌شود.