عافیت گاه

معنی کلمه عافیت گاه در لغت نامه دهخدا

عافیت گاه. [ ی َ ] ( اِ مرکب ) جای امن. جای سلامت. مأمن. محل عافیت و سلامت :
پس ز هر منزلی وهر راهی
باز می جست عافیت گاهی.نظامی.

( اسم ) جای عافیت محل آسایش .

وا افت موج‌وار چو طوفان غم شود هر گاه ابر عافیتی برق زد گریز

شنیده ام که ازین خطه دیر گاهی علم سفر گزید و سبک رخت عافیت بربست