ظلم یهود

«یهودیان نه مالک زمینی هستند نه باغی. آنها فقط می‌توانند لباس‌های سیاه بپوشند و مجبورند از کنار مساجد یا خیابان‌هایی که در آن نیایشگاه است پابرهنه راه بروند. حتی پایین سطح‌ترین مورو تصور اینکه می‌تواند با یک یهودی بدرفتاری کند را داشت، زیرا فکر می‌کرد که قرآن طرف مسلمانان را می‌گیرد. علیرغم این وضعیت ظلم، یهودیان مزایای بسیاری نسبت به موروها دارند: آنها روح تجارت را بهتر درک می‌کنند. آنها مانند کارگزاران و دلالان عمل می‌کنند، و با حیله‌گری خود و ناآگاهی موروها سود می‌برند. در معاملات تجاری بسیاری از آنها کالاهای کشور را خریداری می‌کنند تا دوباره بفروشند. برخی مکاتبات اروپایی دارند. بقیه کارهای فنی می‌کنند، مانند زرگرها، خیاط‌ها، اسلحه سازها، آسیاب‌ها و سنگ تراشان. یهودیان که زحمتکش و ماهرتر و آگاهتر از موروها هستند، توسط امپراتور برای دریافت گمرک، سکه زدن و تمام کارهایی که سلطنت با بازرگانان اروپایی داشت و برای مذاکره با انواع سلطنت‌های اروپایی استخدام می‌شدند.»

«مسئله یهودی همواره در هر جایی که یهودیان به تعداد قابل ملاحظه‌ای زندگی می‌کنند، وجود دارد. در جایی که وجود ندارد، با همراهی مهاجران یهودی به وجود می‌آید. ما به طبیعت خود به آن جاها کشیده می‌شویم که مورد ستم قرار نگیریم، و حضور ما در آنجا سبب ظلم و ستم می‌شود. این موضوع همه‌جا، حتی در کشورهای بسیار تمدن‌دار، مانند فرانسه، اتفاق می‌افتد، و این گونه خواهد بود، تا زمانی که مسئله یهودیان حل نشده باشد به شکل سیاسی.»