صورت افرین

عجب نقشی ز نوک کلک صورت آفرین سر زد که بر خود آفرین ذات مصور از مصور زد

زهی شکوه تو کاندر طراز صورت تو ز خود برآمدن صورت آفرین پیداست

به خوبان در حقیقت معنی عشق به صورت آفرین است آفرینی

گر بدان صورت دل و دین باختم عیبم مکن زانکه در آنعکس صورت آفرین افتاده بود

رفتند سوی رزم و برآن دست و تیغشان برخاست از قضا و قدر صورت آفرین

تا بست نقش صورت او صورت آفرین در هم شکست دایرهٔ کارگاه را

کند در پرده مه سیر خورشید جهان آرا زصورت، دیده هر کس به صورت آفرین باشد

صدآفرین بتو بادا که هر که صورت تو بدید در طلب صورت آفرین برخاست

آن چنان صورت که شرحش می‌کنم جز که صورت آفرین جستیم نیست

کسی بامن چه در صورت پرستی حرف دین گوید ز آزر گفت دانم گر ز صورت آفرین گوید