شیدای اصفهانی

معنی کلمه شیدای اصفهانی در لغت نامه دهخدا

شیدای اصفهانی. [ ش َ دا ی ِ اِ ف َ ] ( اِخ ) محمدعلی. از خوش طبعان عاشق پیشه نظرباز و ظریف بود. در شیراز نشو و نما نمود و در آخر حال از کثرت استعمال مواد مخدر غالباً در نعاس بود و از مصاحبان مجلس میرزاحسین وزیر فراهانی. ( از مجمع الفصحاء ج 2 ص 249 ).

جملاتی از کاربرد کلمه شیدای اصفهانی

او به سعدی القابی چون «استاد بیان و صانع حرف» و «خلاق سخن، مهندس شعر» داده و مضامین شعری سعدی، در بیشتر غزلیاتش نمایان است. در کل، بیشترین تأثیرپذیری شیدای گراشی در سبک فکری و ادبی و شاعری از سعدی و حافظ بوده‌است اما از سبک و مکتب دوران زندگانی‌اش، یعنی مکتب قاجاری و شعرای معاصرش چون یغمای جندقی، وصال شیرازی، میرزا ابوالحسن جلوه، مشتاق اصفهانی و صحبت لاری هم تأثیر پذیرفته‌است.
خیابان‌های اصلی درّوس، از غرب به شرق (شریعتی به پاسداران) و از شمال به جنوب (دولت - شهرزاد) به ترتیب عبارتند از: خیابان وارسته، خیابان هدایت ، خیابان «بهداد - باقری کماسایی» (نام قبلی دکتر لقمان ادهم)، خیابان یارمحمدی (نام قبلی شیبانی)، خیابان راستوان (احتشامیه سابق)، خیابان صالح حسینی (نام قبلی جلیلی، جلیل الملک نواده صفوی و منصور) که منزل حسنعلی منصور در آن قرار داشت، خیابان شیدایی ( بلوار شهرزاد ) ، خیابان حجت سوری ( نیستان هفتم ) خیابان محسنیان و خیابان «هاتف اصفهانی - خیابان رام».