شیخ نظامی
جملاتی از کاربرد کلمه شیخ نظامی
شیخ زاید رئیس امارات اعلام کرد: «رهبران شورا از هیچ کوششی برای پایان دادن به جنگ ایران و عراق و آثار مخرب آن مضایقه نخواهند کرد. برای نخستین بار کشورهای عضو شورا هشدار دادند که نیروهای مشترک نظامی‌شان، برای هرگونه اقدام نظامی جهت دفاع از کشورهای شورا آماده است و در صورت حملهٔ ایران به کویت از این کشور دفاع خواهد کرد و تجاوز به کویت به منزله تجاوز به خاک اعضاء شورا خواهد بود…»
شیخ خزعل که تسلیم شده‌بود، امان یافت، اما مدتی بعد دستگیر و به تهران فرستاده شد. والی پشتکوه که شخصاً نزد رضاخان رفته‌بود مورد مماشات و عفو او قرار گرفت. او که از اوایل زمستان ۱۳۰۳ به عراق رفته‌بود، در بهار ۱۳۰۴ بار دیگر به ایلام بازگشت و تا ۱۳۰۷ حکومت کرد، اما قدرت او با افزایش اقتدار حکومت و تأسیس نهادهای مدرن کاهش یافت. در سال ۱۳۰۷ به پیشنهاد احمد امیراحمدی، محمدصادق کوپال با درجهٔ سرلشکری به حسین‌آباد (ایلام) اعزام شد، علامرضاخان با همسر و فرزندانش به عراق رفت و حکومت والیان پشتکوه نیز خاتمه یافت. رضاخان پادگان جدیدی در خوزستان ساخت و حکومت نظامی اهواز را نیز فضل‌الله زاهدی سپرد و بدینگونه خوزستان به تصرف نامی تمام عیار حکومت مرکزی درآمد.
در زمان شیخ جنید (مرگ ۱۴۶۰ م) صفویه از یک فرقه صوفیانه که حول یک مرید سازماندهی شده بود، به یک جنبش نظامی فعال با سیاست فتح و سلطه تبدیل شد. شیخ جنید با عموی خود جعفر که مخالف فعالیتهای نظامی صوفیان بود درگیر شد و گروه نظامی شیعی خود را تشکیل داد. او اولین رهبر معنوی صفوی بود که گسترش آموزه‌های شیعه و خصوصاً غلات دوازده امامی را حمایت کرد. پیروانش جنید را تجسم خداوند می‌دانستند.
ترور این شیخ در ۱۹۷۵ در نهایت منجر به قدرت رسیدن ژنرال ضیاءالرحمان شد و وی با انجام اصلاحاتی در قانون اساسی، کشوری اسلامی به وجود آورد. این ژنرال نیز خود در ۱۹۸۱ ترور شد و ژنرال ارشاد در ۱۹۸۲ به قدرت رسید. در ۱۹۸۶ حکومت نظامی ملغی گشت و با اصلاحاتی در قانون اساسی دولتی غیرنظامی زمام امور را به دست گرفت. به دنبال مدتی اغتشاش، ارشاد خلع و متهم به فساد شد. در مارس ۱۹۹۱، حزب ملی بنگلادش به رهبری بیوه ضیاء الرحمن، برنده انتخابات چندحزبی گردید. از آن زمان نظام حکومتی بنگلادش از محور رئیس‌جمهور به محور پارلمان تغییر یافته‌است.