شیخ لو
معنی کلمه شیخ لو در دانشنامه عمومی
شیخ لو ( زادهٔ ۱۲ سپتامبر ۱۹۵۵ ) یک موسیقی دان سنگالی است.
او از پدر و مادری سنگالی در بوبو دیولاسو، بورکینافاسو به دنیا آمد و از سنین پایین شروع به نواختن درام و آواز خواندن کرد.
در سال ۱۹۷۶، او به ارکستر ولتا جاز، یک گروه از گونهٔ بوبو که آهنگ های پاپ کوبا و کنگو و همچنین موسیقی سنتی بورکینا را می نواخت، ملحق شد. لو در سال ۱۹۷۸ به سنگال نقل مکان کرد و در چندین لباس رقص مبالاکس ( او مبالاخ ) را که نوعی رقص محلی است، اجرا کرد. در آن زمان، صدای زئیری در حال شکوفایی بود، ماکوسا کامرونی قوی بود، و رگی وارد ترکیب شده بود، و Lô همه این ژانرهای مختلف موسیقی را جذب کرد. در سال ۱۹۸۵، او با بسیاری از نوازندگان ساحل عاج و فرانسوی به همنوازی با گیتار پرداخت که همین امر او را به این سمت و سو سوق داد که در سال ۱۹۸۷ در پاریس، به ضبط موسیقی بپردازد. پس از انحلال گروهش، لو به عنوان یک نوازندهٔ جلسه در پاریس باقی ماند و صدای موسیقی خود را توسعه بخشید که اکنون به عنوان ترکیبی از تأثیرات مبالاکس، رگی و سوکو توصیف می شود. او بیشتر وقت خود را در استودیوهای ضبط گذراند تا استعداد خود را شکوفا کند. تماس های گاه به گاه او با موفق ترین خوانندهٔ مترقی زئیر، پاپا ومبا، به خصوص به یادماندنی بود. «من درامر بودم؛ بنابراین وقتی گروهی از نوازندگان می آمدند و درامر نداشتند، با آنها تمرین می کردم. پاپا ومبا نیز تاجر بود، بنابراین اگر او آنجا نبود، من کمک می کردم. او اهل مکتب تابو لی است و زمانی که من جوان بودم، خیلی به تابو لی گوش می دادم. »[ نیازمند منبع]
در سال ۱۹۹۵، یوسو اندور پیشنهاد تولید اولین آلبوم لو به نام Ne La Thias را داد که به یک موفقیت جهانی تبدیل شد.
در سال ۲۰۰۰، لو در کنار ابراهیم فرر در آهنگ Choco's Guajira از آلبوم Chanchullo پیانیست کوبایی روبن گونزالس خواند.
لو یکی از اعضای بای فال است که جنبشی در طریقت مریدیه در تصوف اسلامی است. از همین رو او دارای موی دردلاک ( dreadlock ) است که بخشی از آداب و رسوم این طریقت است. تأثیر رگی در موسیقی او، همراه با موی دردلاک شدهٔ او، اغلب این شبهه را به وجود می آورد که او راستافاری است. [ نیازمند منبع]
• ( Ne La Thiass ( 1995
• ( Bambay Gueej ( 1999
• ( Lamp Fall ( 2005
• ( Jamm ( 2010
• ( Balbalou ( 2015
جملاتی از کاربرد کلمه شیخ لو
من منفعل از معصیتم شیخ زطاعات
بخور برگر توانی خورد ای شیخ نه بتوانخورد این بیدرد ای شیخ
ای شیخ روزگار، که مغرور و غافلی بر خرقه و دراعه خود ماتمی بدار
شیخ الاسلام‌ها در اصفهان زندگی می‌کردند و این منصب تا زمان انقلاب مشروطه (۱۹۰۶ م/۱۲۸۵ ش) یعنی تا پایان سلطنت مظفرالدین شاه برقرار بوده است که البته در اواخر به‌صورت یک سمت تشریفاتی منصوب شده توسط شاه درآمد و در عمل مردم بیشتر پیرو مجتهدین دیگر بوده‌اند. آخرین آنها علی‌اکبر شیخ‌الاسلام بود که در ۱۲۷۰ شمسی، یعنی ۱۵ سال قبل از مشروطه توسط ناصرالدین شاه منصوب شده بود و پس از انقلاب مشروطه شهردار اصفهان و سپس نماینده مجلس شورای ملی شد تا اینکه در ۱۳۱۱ شمسی (۱۹۳۲ میلادی) در زمان رضاشاه پهلوی درگذشت.
مرا کار است با ایشان حقیقت چه کارم شیخ با اهل طبیعت
در پناه خم بجنگ شیخ سنگر بسته ایم گو بیا سنگی بزن ما چون سبو آماده ایم
که ای شیخ جهان آخر دعائی که جز تو نیست ما را پیشوائی