شهرک فارسی

در سال ۱۹۰۹، هاندا فارسی بودن نوشته را شناخت اما متوجه محتوا و اصالت اشعار فارسی نشد اما گفت این اشعار ارتباطی با بودیسم یا هند ندارد. کوانژو جایی که کِیْسِی ایرانیان را ملاقات کرده بود در آن زمان یک بندر بازرگانی بین‌المللی بود و در واقع سوداگران گران ایرانی کسانی بودند که کهسه با آن‌ها ملاقات کرده بود زیرا ایرانیان در حال ساختن شهرک در کوانژو (بندر زیتون) بودند.

در سال ۱۸۹۹ یک شهرک در مسیر راه‌آهن آسیای میانه که سمرقند و تاشکند را به هم وصل می‌کند، جهت خدمات اسکان، ایجاد شد. در سال ۱۹۱۶ این محل به ایستگاه راه‌آهن ارتقا یافت و به افتخار شاهزاده الکسی نیکلااویچ، به نام ایستگاه ولیکوالکسیوسکایا نامیده شد. در سال ۱۹۶۳، این شهرک و ایستگاه به بخت (که در فارسی به معنی «اقبال» و معمولاً به مفهوم «خوشبختی» است) تغییر نام دادند. در سال ۱۹۸۰، بخت به شهر تبدیل شد.

اکثریت مردم بیرجند فارسی‌زبان‌اند. در دوره جدید عرب‌تباران خراسان که اصالت آنها به حاشیه کویری استان خراسان جنوبی برمی‌گردد و از طایفه‌های روستاهای «خسروی»، «عرب‌خانه»، «نهبندان»، «درودی»، «لیسکی»، «دره‌کوران»، «ترساب»، «توتسک»، «خونیک»، «خسروآباد»، «کلاکی نو» هستند به بیرجند مهاجرت کرده و در شهرک کاروان منطقه ۱۵ شهر ساکن شدند. به این خاطر تقاطعی در امتداد خیابان سجاد در شهرک کاروان منطقه ۱۵ از سوی اهالی به نام «چهارراه عرب‌ها» شناخته می‌شود. همچنین خاندان اَمیاری‌ها نیز از جمله خیرین و محلی‌های سرشناس این شهر هستند. در شهرستان درمیان نیز خاندانی از اَمیاری‌ها وجود دارند امّا تفاوت در این است که آنها اهل سنت شافعی هستند و سمت بیرجند، از شیعیان اثنی‌عشری.

برغمد، یکی از روستاهای غرب خراسان رضوی است که در بخش مرکزی شهرستان جوین واقع شده است. این روستا مرکز دهستان پیراکوه بوده و مردم آن به زبان فارسی خراسانی با گویش سبزواری صحبت می‌کنند. دهستان پیراکوه قطب صنعتی شهرستان جوین و غرب خراسان رضوی است. در حوزه استحفاظی این دهستان مراکز صنعتی مهمی نظیر شهرک صنعتی جوین، پارس فولاد سبزوار، جمکو، کارخانجات صنایع کشاورزی(همچون کشت و صنعت پیراکوه) و چندین کارگاه صنعتی و تجاری دیگر استقرار یافته است.

مردم این شهر به‌زبان دری با لهجهٔ هراتی سخن می‌گویند و تاجیک هستند. از دههٔ ۱۳۷۰ خورشیدی هرات مرکز جذب مهاجران زیادی از سرتاسر افغانستان بوده است. اقوام ساکن در آن عبارتند از:، پشتون، هزاره، ترکمن، بلوچ و عرب (عرب خزاعی، عرب شیبانی). شهر هرات در غرب افغانستان، در یکی از هموارترین مناطق جغرافیایی افغانستان موقعیت دارد. هرات را در گفتارهای ادبی و رسمی هرات باستان می‌گویند. این شهر از بابت مناره‌ها و معماری‌های عالی و مجلل خود شهرت دارد و در گذشته و حال، هرات یکی از مراکز عمدهٔ آموزشی شمرده شده است. این شهر در سال ۲۰۰۹ پس از بررسی شهرهای مختلف جهان توسط سازمان یونسکو شامل برنامهٔ هزار شهر و هزار زندگی این سازمان گردید. بسیاری از شاعران، نویسندگان، عارفان و صوفیان فارسی در این شهر زاده شده یا زیسته‌اند، با این همه هرات به دلیل داشتن دو مرز مشترک با کشورهای ایران و ترکمنستان، دارا بودن بزرگ‌ترین شهرک صنعتی افغانستان و بزرگ‌ترین مرکز تجارتی افغانستان شناخته می‌شود.

سوریان شهری است که مرکز شهرستان بوانات استان فارس ایران است. مردم این شهر به زبان فارسی سخن می‌گویند و از دیدگاه دسته‌بندی قومی، پارس هستند. این شهر از چهار بافت شهری، شهرک قدیم (سوریان)، شهرک‌های قائم و ولیعصر و تشکیل شده‌است.