شهاب رنگ

شپارد و مک کلارن خود را به کوه ملبورن رسانده‌اند، اما به دلیل نزدیک شدن طوفان شدید آنها به اردوگاه بر می‌گردند. مک کلارن برای زمان بیشتری التماس می‌کند و شپارد به او نیمی از روز فرصت می‌دهد که زمان کافی برای یافتن قطعه ای از شهاب سنگ است. در بازگشت به پایگاه، مک کلارن با ریزش یک خاکریز، پایش شکست و در آب منجمد افتاد. شپارد از سگ سربی رنگ به نام مایا برای حمل طناب به مک کلارن استفاده می‌کند و او را بیرون می‌کشد. پس از آن کل خدمه انسانی از محل خارج می‌شوند، در حالی که سگها را جا می‌گذارند. شپارد سگ‌ها را محکم می‌کند تا اطمینان حاصل کند که آنها نمی‌توانند فرار کنند. اما به دلیل شرایط سخت آب و هوایی، تا بهار سال آینده نمی‌توان هیچ امداد و جستجویی را آغاز کرد و احتمالاً تا آن زمان سگها مرده‌اند.

مقالهٔ دوم این فن نیز مشتمل بر کائناتی است که نفسی ندارند. وی در اولین فصل این مقاله به چگونگی تشکیل ابرها پرداخته و کارایی آن‌ها را در فصول مختلف توضیح می‌دهد و اینکه از ابر واحد چگونه گاهی باران، گاهی برف و گاهی تگرگ به وجود می‌آید. در فصل دوم، دربارهٔ رنگین کمان و اینکه چگونه و در کجاها به وجود می‌آید، بحث می‌نماید. چگونگی به وجود آمدن بادها و انواع آن‌ها و تأثیرشان و همین‌طور بحث از صاعقه و رعد و برق و شهاب سنگ‌ها، موضوع فصول دیگر این مقاله است. ابن سینا در آخرین فصل این فن، بحثی را نیز راجع به طوفان‌ها ارائه می‌کند و می‌گوید: غلبه یکی از عناصر اربعه بر باد، باعث به وجود آمدن طوفان می‌گردد. اوضاع کواکب نیز در مرحله بعدی و در غلبه یکی از عناصر اربعه بر سایرین بی تأثیر نبوده و باعث وقوع طوفان می‌گردد. در این قسمت نیز ابن سینا مخالفت‌هایی با مشائین دارد که حاکی از آزاداندیشی و بلندنظری وی می‌باشد، زیرا در مباحث علمی تأثیرپذیر از هیچ مشرب خاصی نبوده و همواره به دنبال یافته‌های عالمانه و مستدل بوده است.

جو کره ماه نسبت به جوّ زمین بسیار رقیق و ناچیز است و به این دلیل صدا در جوّ ماه منتقل نمی‌شود و سطح ماه مکانی خاموش و بی‌صداست. فقدان جوّ واقعی به این معنی است که در سطح ماه، مولکول‌های هوا نیز وجود ندارند تا نور خورشید را بپراکنند و با این کار در آسمان ماه ایجاد رنگ کنند؛ به این دلیل، آسمان ماه همیشه سیاه است. نبودِ جو همچنین باعث می‌شود که شهاب‌سنگ‌های کوچک و بزرگ که پیش از رسیدن به زمین در هوا می‌سوزند، در آسمان ماه نسوزند و به‌آسانی به سطح ماه برسند و با شدت به آن اصابت کنند.

در آغاز کار که هنوز ایستگاه‌های جدید نصب نشده بود، اتوبوس‌های معمولی در این خط حرکت می‌کردند، این اتوبوس‌ها که از گونه «راست در» و از گونه بنز «OM ۴۵۷» و ساخت ایران خودرو بودند همه به رنگ سبز و زرد رنگ آمیزی شده بودند. اما پس از نصب ایستگاه‌ها، دو گونه اتوبوس و به دو رنگ وارد خط شدند. اتوبوس‌های «چپ در» که باز هم همگی به رنگ «آلبالویی» بودند و از گونه اتوبوس‌های رنو با استاندارد یورو ۲ و ساخت شهاب خودرو هستند. این اتوبوس‌ها همانند اتوبوس‌های معمولی و راست در، دارای دو در ورودی یکی در پشت و یکی در جلو هستند که در پشت به مردان و در جلو به زنان اختصاص یافته‌است. اما این درب‌ها در سمت چپ اتوبوس قرار گرفته‌اند و تنها ویژه ایستگاه‌های خطوط سامانه تندرو ساخته شده‌اند. این اتوبوس‌ها پله ندارند و به علت ارتفاع ایستگاه نصب شده از سطح زمین و همسطح بودن آن با اتوبوس، مسافرین مستقیماً وارد اتوبوس می‌شوند. در این اتوبوس‌ها ۶۰ نفر، به صورت ۴۰ نفر نشسته و ۲۰ نفر ایستاده جا می‌گیرند. کلاً ۲۴۸ دستگاه از این گونه اتوبوس در این خط به کار گرفته شدند.

پرندْ چهره و سیمینْ حصار و مشکینْ فرق شهاب‌ رنگ و سنان‌ شکل و خیزران‌ پیکر

فعالیت شهاب حسینی با گویندگی در رادیو آغاز شد و در سال ۱۳۷۷ با اجرا در تلویزیون ایران، کارش را ادامه داد. حسینی در برنامه‌ای به نام اکسیژن در تلویزیون ظاهر شد. وی در چند برنامهٔ دیگر مانند برپا برپا، رنگ صبح، و سایه روشن به عنوان مجری نمایان شد. وی همچنین در برنامهٔ رادیویی دو نیمه سیب، صدای ما و گلبانگ شادی به گویندگی پرداخت و در سال ۱۳۹۴ در برنامهٔ سحرگاهی به عنوان راوی حضور داشت.

خلاصه همه عالم شهاب دین خالص که مثل او ننماید سپهر آینه رنگ