شخ و رخ

شخ و کوه را به سُم چو رنده برنددا مخالف بگریدا موالف بخنددا

شخ و شاخ یافت لعل چو اکلیل بهمسنی

خهی آن نجیب توسن که شوی بر آن در اوژن بود از سم چو آهن شخ و دره کوب و ره بُر

سراسر شخ و سنگلاخ درشت بگشت و از آن اژدها شش بکشت

نپرید بر آسمانش عقاب از او بهره‌ای شخ و بهری سراب

در غور فلک تعبیه ای ساخت چو ابر بر هر شخ و که به حمله بر تاخت چو ابر

به یک خدنگ دژ آهنگ جنگ داری تنگ تو بر پلنگ شخ و بر نهنگ دریا بار

چو مرغان به پرواز در هر کنار چه‌بر شخ و هامون چه‌بر کوهسار

فـرش خـود را بـه گـوشـه اى پـهـن نـمـوده و نـشـسـت مـرا ازخـل بـودن سـيـد خـنـده گـرفـت ، سر پايين انداخته و با وجود تب ، شخ و پر باد نشستهبودم كه : بتجلدى لشامتين اريهم انى لريب الدهر لا اتضعضع .

بیک خدنگ دژ آهنگ جنگ داری تنگ تو بر پلنگ شخ و بر نهنگ دریا بار

الا تا زمی از کوه پدید است و ره از سد به کوه اندر زر است و به ره بر شخ و راود