شتر لب

هلالی از شتر و حجره‌اش سخن تا کی؟ شتر به حجرهٔ مقصود کی رسد به سخن

رو که در بادیه عشق نشید سخنم ای گران بار شتر سیر ترا همچو حدیست

گوید گلیم‌پوش گدا را کسی امیر؟ خواند هُوَیدپوش شتر را کسی دواج

ببردند سیصد شتر سرخ‌موی طرایف بدو دار چینی بدوی