سید احمد بن طاووس حلی

معنی کلمه سید احمد بن طاووس حلی در دانشنامه اسلامی

[ویکی شیعه] سید جمال الدین احمد بن موسی ابن طاووس حلّی (۶۷۳ه) ملقب به ابن طاووس و مشهور به فقیه اهل بیت(ع). وی از محدثین عصر خویش بود و نزد اساتیدی چون نجیب الدین ابن نما، شمس الدین فخار بن معد بن فخار موسوی، سید احمد بن یوسف بن احمد عریضی علوی حسینی و... درس آموخت. از شاگردان سرشناس وی می توان به علامه حلّی و شیخ تقی الدین حسن بن داوود حلّی اشاره داشت. وی پس از برادرش سید بن طاووس، مدتی منصب نقابت شیعیان را بر عهده داشت.
احمد بن موسی بن طاووس از آل طاووس در حله متولد شد. این خاندان به جهت داشتن علمای سرشناس، دارای پایگاه سیاسی و علمی در سده هفتم هجری در عراق بود.
در جهت انتساب این خاندان به طاووس در کتب تاریخی آمده است که جد هفتم ایشان ابوعبدالله محمد بن اسحاق بن محمد بن سلیمان بن داود، صورتی نیک و زیبا داشت امّا به سبب عدم همخوانی پاها و چهرۀ جذابش، در میان مردم به طاووس ملقب گردیده بود. در کتب تراجم از آل طاووس به نیکی یاد شده است و آنان را مردانی اهل علم و فضیلت و عرفان و با مجد و عظمت خوانده اند. رضی الدین علی معروف به سید بن طاووس در این باره می گوید:

جملاتی از کاربرد کلمه سید احمد بن طاووس حلی

«آرامگاه سید محمد سید منصور» زیارتگاه مردم شهرستان بستک می‌باشد. آقا سید احمد بن سید محمد هاشم منصوری که از متولیان پیشین این بارگاه در قرن گذشته بوده‌اند؛ بر اساس تذکرة و شجره نامه تاریخی و خانوادگی سادات چاهبنارد اظهاراتی به صورت مکتوب به جا گذاشته‌اند که طبق آن سید محمد سید منصور از نوادگان حسن بن علی بوده و نسب ایشان به شرح زیر است: