معنی کلمه سروش عبدالکریم در دانشنامه آزاد فارسی
سروش، عبدالکریم
(نام اصلی: حسین حاج فرج دباغ) متفکر، مترجم و محقق ایرانی. تحصیلات متوسطۀ خود را در دبیرستان علوی تهران گذراند و در دانشگاه تهران به تحصیل داروسازی پرداخت. بعد از اخذ مدرک، برای ادامۀ تحصیل به لندن سفر کرد. پس از فارغ التحصیلی در رشتۀ شیمی آنالیز از دانشگاه لندن، قریب شش سال در کالج چلسی تاریخ و فلسفۀ علم خواند. بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، به ایران بازگشت و در دانشگاه تربیت معلم تهران، مدیر گروه رشتۀ تازه تأسیس فرهنگ اسلامی شد و در ۱۳۵۹ش با حکم امام خمینی (ره) به عضویت شورای عالی انقلاب فرهنگی درآمد. وی در ۱۳۶۲، پس از کناره گیری از شورای عالی انقلاب فرهنگی از دانشگاه تربیت معلم به انجمن حکمت و فلسفه (وابسته به پژوهشگاه علوم انسانی) رفت. سروش طی سال های ۱۳۷۰ تا ۱۳۷۷ با ایراد سخنرانی هایی در مجامع دانشگاهی و دینی و انتشار مقالات و کتاب هایی در باب دین پژوهی و فلسفۀ دین، مخصوصاً مقالاتی که عمدتاً در مجلۀ کیان به چاپ رساند، مورد توجه بسیاری قرار گرفت و نقد ها و آراء گوناگونی در طرفداری و مخالفت خود برانگیخت. سروش در سال های اخیر در دانشگاه های هاروارد و پرینستون تدریس کرده است. از آثار اوست: علم چیست، فلسفه چیست؟؛ تضاد دیالکتیکی؛ ایدئولوژی شیطانی؛ تفرج صنع؛ حکمت و معیشت؛ قبض و بسط تئوریک شریعت؛ اوصاف پارسایان؛ فربه تر از ایدئولوژی؛ بسط تجربۀ نبوی؛ نهاد ناآرام جهان؛ صراط های مستقیم؛ آیین شهریاری و دینداری؛ روشنفکری و دینداری؛ علم شناسی فلسفی؛ فلسفه تاریخ؛ ترجمۀ مبادی مابعد طبیعی علوم نوین؛ ترجمۀ تبیین در علوم اجتماعی.