سروش عبدالکریم

معنی کلمه سروش عبدالکریم در دانشنامه آزاد فارسی

سروش، عبدالکریم (تهران ۱۳۲۴ش)
سروش، عبدالکریم
(نام اصلی: حسین حاج فرج دباغ) متفکر، مترجم و محقق ایرانی. تحصیلات متوسطۀ خود را در دبیرستان علوی تهران گذراند و در دانشگاه تهران به تحصیل داروسازی پرداخت. بعد از اخذ مدرک، برای ادامۀ تحصیل به لندن سفر کرد. پس از فارغ التحصیلی در رشتۀ شیمی آنالیز از دانشگاه لندن، قریب شش سال در کالج چلسی تاریخ و فلسفۀ علم خواند. بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، به ایران بازگشت و در دانشگاه تربیت معلم تهران، مدیر گروه رشتۀ تازه تأسیس فرهنگ اسلامی شد و در ۱۳۵۹ش با حکم امام خمینی (ره) به عضویت شورای عالی انقلاب فرهنگی درآمد. وی در ۱۳۶۲، پس از کناره گیری از شورای عالی انقلاب فرهنگی از دانشگاه تربیت معلم به انجمن حکمت و فلسفه (وابسته به پژوهشگاه علوم انسانی) رفت. سروش طی سال های ۱۳۷۰ تا ۱۳۷۷ با ایراد سخنرانی هایی در مجامع دانشگاهی و دینی و انتشار مقالات و کتاب هایی در باب دین پژوهی و فلسفۀ دین، مخصوصاً مقالاتی که عمدتاً در مجلۀ کیان به چاپ رساند، مورد توجه بسیاری قرار گرفت و نقد ها و آراء گوناگونی در طرفداری و مخالفت خود برانگیخت. سروش در سال های اخیر در دانشگاه های هاروارد و پرینستون تدریس کرده است. از آثار اوست: علم چیست، فلسفه چیست؟؛ تضاد دیالکتیکی؛ ایدئولوژی شیطانی؛ تفرج صنع؛ حکمت و معیشت؛ قبض و بسط تئوریک شریعت؛ اوصاف پارسایان؛ فربه تر از ایدئولوژی؛ بسط تجربۀ نبوی؛ نهاد ناآرام جهان؛ صراط های مستقیم؛ آیین شهریاری و دینداری؛ روشنفکری و دینداری؛ علم شناسی فلسفی؛ فلسفه تاریخ؛ ترجمۀ مبادی مابعد طبیعی علوم نوین؛ ترجمۀ تبیین در علوم اجتماعی.

معنی کلمه سروش عبدالکریم در دانشنامه اسلامی

[ویکی نور] «حسین حاج فرج الله دباغ» معروف به «عبدالکریم سروش» در 25 آذرماه سال 1324ش در تهران، متولد شد.
وی در دبیرستان علوی در رشته ریاضی تحصیل نمود و در دانشکده داروسازی دانشگاه تهران، دکترای داروسازی گرفت. سپس به انگلستان رفت و در لندن شیمی آنالیتیک (تحلیلی) آموخت و در همانجا، فلسفه و تاریخ علم را هم فراگرفت. در ایران نیز مدتی بسیار کوتاه به حوزه رفت و فقه و اصول و فلسفه اسلامی را تا حدودی آموخت.
وی از زمره دانشجویان مذهبی لندن بود که با تأمل در حکمت متعالیه به این مباحث علاقه مند شده بود. او که تا سال های 1373-1374ش ظاهراً از اندیشه های حضرت امام(ره) دفاع می کرد، ناگهان در مصاحبه ای با نشریه نامه، از نقد خود بر کتاب حکومت اسلامی (ولایت فقیه) در همان سال های پیش از انقلاب سخن گفت.
او دو پسر داشت به نام های «سروش» و «عبدالکریم» و به همین خاطر نام مستعار خود را «عبدالکریم سروش» نهاد.
او پس از بازگشت به ایران، به هنگام پیروزی انقلاب اسلامی، بنابر توصیه ای که امام به روشنفکران درباره مارکسیسم نمودند، تصمیم گرفت به نقد مارکسیسم بپردازد. ولی این علت لازم و کافی برای او نبود؛ بلکه تأثیرات بسیار بالا و آشکار وی از فلسفه علم و فلسفه سیاسی کارل پوپر از انگلستان سبب می شد وی خود را به عنوان منتقد مارکسیسم در ایران پس از 1357ش مطرح نماید.
سروش سخنوری را در انجمن حجتیه آموخته بود. ترجمه چند کتاب ارزنده در فلسفه علم و آگاهی اش از متون معتبر و جدید در این حوزه به همراه علاقه و تبحرش بر فلسفه اسلامی او را معروف کرد. اما آنچه بعدها موجب معروف تر شدن وی شد، آن بود که «همواره تخریب آسان تر و جذاب تر از ساخت است».

جملاتی از کاربرد کلمه سروش عبدالکریم

وی طی چند دور مباحثات ایدئولوژیک به همراه مصباح یزدی در صدا و سیما به مباحثه با نمایندگان گروه‌های سیاسی چپ ایران مانند احسان طبری و فرخ نگهدار پرداخت. عبدالکریم سروش در جدل کردن با مخالفان فقیه و روحانی خود چیره‌دست بود بخش مهمی از آثار وی نیز باز نوشت سخنرانی‌های اوست. خطابه و جدل، از ابزارهای بیانی و استدلالی مهم متکلمان و متألهان مذاهب بوده است. عبدالکریم سروش که خود را بنیان‌گذار «کلام» یا الهیات جدید می‌دانست، نتوانست از شیوه خطابه و جدل چشم بپوشد.
بدنبال وقایع عاشورای ۱۳۸۸، عبدالکریم سروش به همراه عبدالعلی بازرگان، عطاءالله مهاجرانی، محسن کدیور و اکبر گنجی در بیانیه‌ای موسوم به «خواسته‌های بهینه جنبش سبز» خواسته‌های دهگانهٔ جنبش سبز را که شامل مواردی هم‌چون استعفای محمود احمدی‌نژاد، آزادی مطبوعات، آزادی زندانیان سیاسی، آزادی اجتماعات و استقلال قوه قضائیه می‌شد، ارائه کردند.
بعضی از منتقدان، سروش را به عنوان یکی از عوامل وقوع انقلاب فرهنگی ایران می‌دانند و عقیده دارند که عبدالکریم سروش خود در پی ریزی انقلاب فرهنگی، که دریچه‌های علم و اندیشه را از مراکز آکادمیک ایران بست، نقش مؤثری داشته است.
به گفته مشاور عارف، مرتضی سرسنگی، در زمان تصدی او بر این نهاد تشکل‌های دانشجویی توسعه پیدا کردند. سرسنگی همچنین گفته که عارف با درخواست برخی گروه‌هایی که خواهان جلوگیری از تدریس عبدالکریم سروش در دانشگاه تهران بودند، مخالفت کرده است.
در خارج از کشور نیز مراسمی از سوی عبدالکریم سروش، برگزار شد که در آن سروش از یزدی با عنوان «یک‌پارچه وطن‌دوست، مسلمان و سیاستمداری زیرک» یاد کرد.
حسین دباغ فرزند عبدالکریم سروش و برادر سروش دباغ است.
عبدالکریم سروش در جلسهٔ نخست و دوم سخنرانی‌های «آفات و خرافات»، خرافه را به معنای اخص اینگونه تعریف کرد[منبع نامعتبر؟]:

اعضای اولیه ستاد انقلاب فرهنگی عبارت بودند از: علی شریعتمداری، محمدجواد باهنر، مهدی ربانی املشی، حسن حبیبی، عبدالکریم سروش، شمس آل احمد، جلال‌الدین فارسی

روزنامه کیهان تحت عنوان «هتاکی بصری»، به این عکس‌ها واکنش نشان داد و آن را بخشی از پروژه جدید ناتوی فرهنگی در هلند نامید. دو سال بعد پیام فضلی‌نژاد از مؤسسه کیهان عبدالکریم سروش را در کنار سوره حرا از رهروان پروژه ناتوی فرهنگی در هلند عنوان کرد.
دکتر عبدالکریم سروش در پایان بیانیه خود نوشته است: «بار خدایا! از غزالی آموخته‌ام که هیچ‌کس را لعنت نکنم حتی یزید را، اما اینک فروتنانه از تو رخصت می‌طلبم تا بر جمهوری کافرپرور اسلامی ایران، لعنت و نفرین بفرستم.»