سحابی روشن

پژوهش‌های جدید در مورد این سحابی موجب آشکار شدن معماهای گوناگونی شد. پیچیدگی ساختار آن می‌تواند معلول موادی باشد که از ستارهٔ دیگری به فضا پرتاب می‌شوند، اما تاکنون شواهد مستقیمی بر وجود این ستاره یافت نشده‌است. همچنین در اندازه‌گیری فراوانی مواد شیمیایی با دو روش مختلف، تفاوت بسیاری یافت شد که دلیل آن معلوم نشده‌است. مشاهدات تلسکوپ فضایی هابل حلقه‌های کم‌نوری در اطراف سحابی آشکار کرده‌است که پوسته‌هایی کروی هستند که در گذشته توسط ستارهٔ مرکزی پرتاب شده‌اند. مکانیزم اصلی این پرتاب‌ها هنوز روشن نیست.

این سحابی، به عنوان یکی از روشن ترین و پرجرم ترین نواحی تشکیل ستاره ای در کهکشان ما شناخته شده است.

کهکشان آندرومدا که ۲٫۲ میلیون سال نوری با ما فاصله دارد، نزدیکترین کهکشان مارپیچی به راه شیری است و دورترین پدیده‌ای است که با چشم برهنه دیده می‌شود. این کهکشان یکی از روشن‌ترین اجرام مسیه است. چندین کهکشان کم فروغ تر مانند مسیه ۳۲ و مسیه ۱۱۰ که کهکشان‌های همراه آندرومدا هستند؛ یا کهکشان دورتر ان‌جی‌سی ۸۹۱ نیز در صورت فلکی زن بر زنجیر جای دارند. سحابی گلوله برف آبی (یا سحابی گلوله برف؛ ان‌جی‌سی ۷۶۶۲) که یک سحابی سیاره‌نماست نیز با تلسکوپ به صورت یک جسم گرد آبی قابل دیدن است.

ویکتور هامبارتسومیان در ابتدا انجمن های ستاره ای را بر اساس ویژگی های ستاره هایشان به دو گروه OB و T دسته بندی کرد. دسته سوم با نام R، بعداً توسط سیدنی ون دن برگ برای تجمع هایی که باعث روشن شدن سحابی های بازتابی می‌شود، نام گذاری شد.

سحابی شاه‌تخته سحابی‌ای تاریک است در کنار روشن‌ترین بخش سحابی اِتاشاه‌تخته که به شکل سوراخ کلید رصد می‌شود.

تجمع‌های ستاره‌ای که باعث روشن شدن سحابی‌های بازتابی می‌شوند، تجمع‌های از نوع R نامیده می‌شوند. این نام توسط سیدنی ون دن برگ پس از کشف اینکه ستارگان این سحابی‌ها توزیع غیریکنواختی دارند، پیشنهاد شد. این گروه‌بندی‌های ستاره‌ای جوان حاوی ستارگان رشته اصلی هستند که به اندازه کافی جرم ندارند تا ابرهای بین ستاره‌ای را که در آن شکل گرفته‌اند، پراکنده کنند. این ویژگی اجازه می دهد تا خصوصیات ابر تاریک اطراف ستارگان، توسط ستاره شناسان بررسی شود. از آنجا که تجمع‌های ستاره‌ای R فراوان‌تر از تجمع‌های ستاره‌ای OB هستند، می توان از آنها برای دست یافتن به ساختار بازوهای مارپیچی کهکشانی استفاده کرد. تجمع ستاره‌ای R2 تک شاخ یکی از نمونه های تجمع های نوع R است که در فاصله‌ی ۵۰ ± ۸۳۰ پارسکی خورشید قرار دارد.