سامانۀ اطلاعات سلامت
جملاتی از کاربرد کلمه سامانۀ اطلاعات سلامت
تحت قانون (HITECH) وزارت بهداشت و خدمات انسانی ایالات متحده ۲۵٫۹ میلیارد دلار برای ترویج و گسترش فناوری اطلاعات سلامت استفاده می‌کند. واشینگتن پست گزارش داد که بودجه ۳۶٫۵ میلیارد دلاری برای ایجاد شبکه ملی پرونده‌های الکترونیک سلامت تخصیص داده شده‌است که مهمترین قطعه قانون مراقبت‌های بهداشتی و پایه و اساس اصلاح مراقبت‌های بهداشتی در ۲۰ تا ۳۰ سال گذشته"در آن تصویب شد.
فناوری اطلاعات سلامت برای قانون سلامت اقتصادی و بالینی(به انگلیسی: Health Information Technology for Economic and Clinical Health Act) به اختصار (HITECH) ،تحت عنوان (XIII) در سال ۲۰۰۹ در قانون بازیابی و سرمایه‌گذاری مجدد ایالت متحدهٔ آمریکا تصویب شد.
دکتر فرزاد مشمری، هماهنگ‌کننده پیشین فناوری اطلاعات سلامت، توضیح داده‌است: شما برای مدیریت سلامت مردم به اطلاعات نیاز دارید. شما می‌توانید به خوبی به یک فرد خدمت کنید. برای مثال شما می‌توانید خدمات مشتری را عالی ارائه دهید اگر منتظر فردی باشید که از طریق درب راه بروید، این کار را انجام دهید و نمودار خود را بکشید. آنچه که نمی‌توانید با نمودارهای کشیده شده انجام دهید این است که سؤال بپرسید "چه کسی در داخل راه نمی‌رود؟"
این تهدیدات می‌تواند داخلی، خارجی، عمدی یا غیرعمدی باشد؛ بنابراین، هر فردی انتظار دارد برنامه نویسان از اطلاعات سیستم‌های این تهدیدات خاص را در هنگام بحث در مورد راه‌هایی برای محافظت از اطلاعات سلامت بیماران در ذهن داشته باشند. مشخص شده‌است که یک عدم آگاهی امنیتی در میان کاربران مراقبت‌های بهداشتی در کشورهایی مانند اسپانیا وجود دارد. قانون بیمه انتقال و پاسخگویی بهداشت (HIPAA) یک چارچوب را برای کاهش آسیب از این تهدیدها توسعه داده‌است که جامع هست اما برای محدود کردن گزینه‌های متخصصان مراقبت‌های بهداشتی که ممکن است به فناوری‌های مختلف دسترسی داشته باشند چندان خاص نیست.
پرونده الکترونیک سلامت HER جهت سازماندهی اطلاعات سلامت بیمار و انتشار فوری آن در بین افرادِ دخیل در پروسه مراقبت از بیمار به وجود آمده‌است. پزشکان با استفاده از اعلان‌های EHR از مراجعات قبلی بیمار به پزشکان دیگر مطلع می‌شود و در صورتی که آن‌ها توصیه نامه ایی برای بیمار در سستم ثبت کرده‌اند، پزشک از آن‌ها مطلع خواهد شد.
از سال ۲۰۰۲، خدمات ملی بهداشت انگلستان تأکید بر معرفی کامپیوترها به مراقبت بهداشت داشته‌است. از سال ۲۰۰۵، یکی از بزرگترین پروژه‌های EHR ملی در کشور انگلستان توسط خدمات بهداشت ملی (NHS) انجام شده. هدف خدمات ملی بهداشت این است که تا سال ۲۰۱۰، ۶۰ میلیون بیمار پرونده سلامت الکترونیکی متمرکز داشته باشند. مرحله اجرای تدریجی این طرح از ماه مه سال ۲۰۰۶ شروع می‌شود، که امکان دسترسی به برنامه ملی برای فناوری اطلاعات(NPFIT)، بخشی از NHS که به عنوان «ارتباط برای برنامه سلامت» شناخته می‌شود را برای پزشکان عمومی در انگلستان فراهم می‌کند.به هر حال، تحقیقات نقطه ضعف پزشکان در درک جنبه ایمنی بیمار در نرم‌افزار مورد تأیید NPFIT را نشان داده‌است.یک مشکل اصلی در پذیرش HIT در اصل توسط پزشکان، به عنوان یک ذی‌نفع مهم در فرایند EHR، مشاهده می‌شود. تورن و همکاران در مقاله خود نتیجه گرفته‌اند که پزشکان اورژانس دریافته‌اند که تبادل اطلاعات سلامت، جریان کار را مختل کرده و کمتر مطلوب استفاده بوده‌است، با اینکه هدف اصلی EHR بهبود هماهنگی مراقبت می‌باشد. مشکل این بود که این تبادلات، نیازهای اصلی کاربران نهایی، مانند سادگی، رابط کاربرپسند و سرعت سیستم‌ها، را برآورده نمی‌کرد. همین نتیجه‌گیری در مقاله‌ای دیگر توسط بهاتاچرجی دیده شد که تمرکز بر CPOE و مقاومت پزشک نسبت به استفاده آن دارد.
هرقدر اطلاعات سیاست‌گذاران نظام سلامت از وضعیت سلامت غنی‌تر و دقیق‌تر باشد تصمیمات آن‌ها هدفمندتر خواهد بود. از این رو ارتقا نظام‌های ثبت اطلاعات سلامت یک از راهکارهای مؤثر در زمینه بهبود روند تصمیم‌گیری‌های این حوزه است. از جانب دیگر دستیابی به یک نظام ثبت جامع و بدون نقص دارای ابعاد فراوان و جزئیات بسیاری است.
رشد روزافزون صنایع ارتباطی، مخابراتی و انفورماتیکی، هر روز دنیا را با انقلابی جدید مواجه می‌کند. انقلاب فناوری اطلاعات و ارتباطات در کلیه بخش‌های اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و امنیتی کشورها تأثیراتی قابل توجه بر جای گذاشته است. با توسعه این فناوری در بخش پزشکی، به دنبال تحول عظیمی در نظام ارائه خدمات بهداشتی و درمانی می‌باشیم و یکی از مهمترین حوزه‌های کاربرد فناوری اطلاعات، حوزه بهداشت و درمانی می‌باشد. فناوری اطلاعات از روش‌های متعددی می‌تواند به این حوزه کمک نماید. سیستم‌های ذخیره اطلاعات بیمار، سیستم‌های اطلاعات دارویی، سیستم‌های درمانی و جراحی، سیستم‌های پیگیری درمان، سیستم‌های درمان از راه دور، سیستم‌های راهبری پرستار، ربات‌های جراح و سیستم‌های پذیرش بیمار و بسیاری دیگر که در پس پرده طراحی تمام این‌ها یک هدف مشترک وجود دارد و آن، تسهیل در کار درمان است. با استفاده از این سیستم‌ها بیمار در کمترین زمان، بهترین خدمات را دریافت می‌کند؛ پزشک در هر جا و در هر زمان که بخواهد، به بیمارانش و نیز اطلاعات مربوط به بیماری‌هایشان به‌طور کامل دسترسی دارد. دسترسی همگانی به اطلاعات پزشکی در بستر شبکه‌های الکترونیکی، یک رؤیا نیست؛ بلکه آن را به وضوح می‌توان در سازمان‌های درمانی-که به این سیستم‌ها نزدیک شده‌اند-مشاهده کرد. سامانه‌هایی مانند ذخیره الکترونیکی اطلاعات سلامت (HER) که می‌تواند اطلاعات بهداشتی، درمانی و سلامتی فرد را پیش از تولد-یعنی زمانی که فرد دوران جنینی را طی می‌کند-تا پس از مرگ، به صورت جامع در فایل الکترونیکی ذخیره کرده و آن را در یک شبکه اختصاصی در دسترسی افراد مشخصی قرار دهد، نمونه بارزی از کارکردهای فناوری اطلاعات در امر سلامت به‌شمار می‌رود.
انجمن‌های انفورماتیک پزشکی به‌طور عمده گروه‌های تشکیل شده از متخصصین بالینی شامل پزشکان، پرستاران، دندانپزشکان، داروسازان، جراحان به همراه متخصصان فناوری اطلاعات سلامت، دانشمندان علوم کامپیوتر و اطلاعات، مهندسان زیست پزشکی، مشاوران و نمایندگان صنعت، کتابداران پزشکی، دانشجویان و محققان آکادمیک و دست‌اندرکاران آموزش می‌باشد .
ارائه دهندگان خدمات پزشکی و مراقبت‌های بهداشتی ۷۶۷ رخنه امنیتی را در اطلاعات سلامت ۲۳۶۲۵۹۳۳ بیمار در طول دوره ۲۰۰۶–۲۰۱۲ تجربه کرده‌اند.