سال بودجه ای

نوروید در آخرین ماه‌های زندگی‌اش ضعیف و بستری بود. او اغلب گریه می‌کرد و حاضر نمی‌شد با کسی صحبت کند. او در صبح روز ۲۳ مه ۱۸۸۳ درگذشت ژیلیکی و کولیزوکی شخصاً هزینه‌های خاکسپاری را پرداخت کردند و در مراسم خاکسپاری نورید نیز فرانک دوشسکی شرکت کردند. پس از ۱۵ سال بودجه نگهداری از قبر او خشک شد و جسد او به گور دسته جمعی مهاجران لهستانی منتقل شد.

یک پیامک خبرنگاران سینمایی ایران را حساس کرد و آغازی بود برای حاشیه‌های تولید فیلم میلیاردی لاله: «فیلم سینمایی لاله به کارگردانی اسدالله نیک‌نژاد (معروف به اسی نیک نژاد) با سرمایه‌گذاری دو و نیم میلیارد تومانی مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی تولید می‌شود.» پرسش اولیه این بود: دلیل این سرمایه‌گذاری هنگفت چیست؟ رقمی که معادل دو سال بودجه این مرکز برای تولید آثار مستند است و باید در اختیار فیلمسازان جوان باشد. البته، با گذشت زمان، زمزمه‌های مبنی بر افزایش مبلغ بودجه به پنج میلیارد تومان نیز به گوش رسید. با این حال، مسئولان آن مرکز به دفعات می‌گفتند که، اولاً، هزینه پنج میلیاردی در مقایسه با استانداردهای تولید در سینمای جهان رقم ناچیزی است؛ ثانیاً، به گفته آنان قرار است اسدالله نیک نژاد (کارگردانی که سال‌ها در آمریکا در حوزه سینما فعالیت کرده‌است) با توجه به ارتباط‌های خود بودجه و امکانات و ارتباطات خارج از کشور را وارد سینمای ایران کند. در جریان این انتقادات، پای کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی نیز به پروژه سینمایی لاله کشیده شد و اعضای کمیسیون تشخیص دادند که ساخت این فیلم از اولویت‌های فرهنگی ایران نیست؛ بنابراین، از جواد شمقدری (رئیس سازمان سینمایی) و سیدمحمد حسینی (وزیر ارشاد) توضیح خواستند. این دو مسئول فرهنگی نیز به اعضای کمیسیون فرهنگی قول مساعد دادند که اولویت‌های فرهنگی با فیلمنامه‌ای کاملاً ایرانی‌شده در فیلم سینمایی «لاله» در نظر گرفته شود.