زیاد بن عریب الصائدی

به‌هنگام امارت زیاد بن ابی‌سفیان، خراسان چهاربخش (رَبع) شد و نیشابور مرکز یکی از چهاربخش‌های خراسان برگزیده شد.

مادلونگ این موضوع را به اختلاف میان زیاد بن ابیه عامل خراج وی و ابوالاسود دُؤَلی نسبت می‌دهد.

زیاد بن لبید انصاری از انصار و کارگزار سرزمین حضرموت در اواخر عمر محمد پیامبر اسلام بود. وی در زمان خلافت ابوبکر نیز در این مقام باقی‌مانده بود.

در زمان زیاد بن ابیه، بصره و کوفه به عنوان پایتخت دوقلو نقش‌آفرینی می‌کردند و فرماندار در هر سالِ فرمانداری خود، در هر دو شهر نشیمن می‌گزید.