معنی کلمه زکریا بن ادریس در دانشنامه اسلامی
منبع: ستارگان حرم، شماره 7، صفحه 74 تا 85
ابوجریر؛ زکریا بن ادریس قمی، محدث، عالم و شخصیتی وارسته از تبار شیعیان راستین اهل بیت وحی علیهم السلام بود که در سده دوم هجری، در شهر قم می زیست و از بزرگان آن دیار بشمار می رفت.
او از خاندان بزرگ اشعری - که پیشگام نشر و ترویج تشیع در شهر قم بودند. - شمرده می شد و نیکانش از برگان طایفه به حساب می آمدند و بارها مورد توجه خاص امامان معصوم علیهم السلام بودند.
امام صادق علیه السلام آنگاه که «عمران بن عبدالله» عموی ابوجریر، به خدمت ایشان رسید، چنین فرمود: «هذا نجیب من قوم نجباء.» این شخص فردی نیک نژاد و از طایفه نیک نژاد است. و نیز وقتی که دیگر عموی وی «عیسی بن عبدالله» به دیدار حضرت شتافت، امام علیه السلام در وصف او فرمود: «منّا اهل البیت»؛ او از ماست.
پسر عمویش «زکریا بن آدم» نیز از خواص یاران امام رضا علیه السلام بود که آن حضرت بارها از او تعریف و تمجید نمود. پدرش «ادریس بن عبدالله» روایت گری موفق و عالمی پرهیزگار بود که به حضور امامان عصر خود به ویژه حضرت امام صادق علیه السلام نائل آمد و با نقل روایت از آنان، در شمار یاران و راویان قابل اعتماد ایشان جای گرفت. عالمان شیعی شخصیت والای او را همواره ستوده اند.
زکریا بن ادریس در میان چنین خانواده ای، که همگی از پیروان راستین مکتب ولایت بودند، پرورش یافت و درس عشق و دلدادگی به مکتب را از ایشان، به ویژه پدر بزرگوارش، فرا گرفت.