زجاجی عبدالرحمان بن اسحاق

اين سخن از دهان كسى بيرون مى آيد كه خودش بدون مشورت مسلمانان زمام امور را بعد ازابوبكر به دست گرفت و مشروعيت زمامداريش را به اين استناد كرد كه ابوبكر او راتعيين كرده است ! در هر حال او با چنين طرحى جلوى زمامدارى بعد از خودش را با قدرت وقوت گرفت ، ولى پس از اندك زمانى و آنگاه كه مجروح در بستر مرگ افتاده بود،فرمان داد تا شش تن از سرشناسان قريش ، يك تن را از ميان خودشان به خلافتبردارند، و موافقت كلى را نيز به دست عبدالرحمان بن عوف سپرد. او هم بيعت با چنانخليفه اى را مشروط به پذيرش عمل به كتاب خدا و سنت پيامبرش و سيره شيخين كرد كهعثمان آن را پذيرفت ، ولى على (ع ) زير بار آن نرفت .

107- عثمان بن عفان نواده ابى العاص قرشى اموى ، مادرش اروى دختر كريز اموىاست . مادر اروى بيضاء دختر عبدالمطلب عمهرسول خدا (ص ) بوده است . عثمان ، رقيه دختر پيغمبر را بزنى گرفت و با او بهحبشه و سپس به مدينه مهاجرت كرد و چون رقيه درگذشت دختر ديگر پيغمبر، ام كلثوم ،را به زنى گرفت كه او هم به سبب سوء رفتار عثمان و شكنجه و آزار و درگذشت !عثمان را از دو دختر پيغمبر فرزندى به هم نرسيد. عثمان در غره محرمسال 24 ه و پس از اينكه اميرالمؤ منين (ع ) زير بار شرطعمل به سيره شيخين ، كه عبدالرحمان بن عوف پيشنهاد كرده بود، نرفت ، باقبول آن شرط به خلافت نشست . در زمان خلافت او بنى اميه با عناوين فرماندار و والىبناى بدرفتارى را با مسلمانان گذاشتند. اين بود كه آنها نيز زير فرماندهى قريشبر او شوريدند و در سال 36 ه او را كشتند، و چون مانع از به خاك سپردنش در بقيعگرديدند، ناگزير در حش كوكب به خاك سپرده شد. اصحاب صحاح 146 حديث از اوروايت كرده اند. به جوامع السيره ص 277 و نقش عايشه در تاريخ اسلام مراجعهفرماييد.

طبرى نيز از قول عبدالرحمان بن ابى بكر آورده است كه از كسانى كه به مسلمان بودنمالك گواهى دادند، ابو قتاده بود كه با خداى خود عهد كرده كه هرگز در جنگى كنارخالد شركت ننمايد!

شهداى اين غزوه عبارت بودند از: 1 - محرز بن نضله ، 2 - وقاص بن مجزز، 3 - هشام بنصبابه . و كشتگان دشمن عبارت بوة ند از: 1 - حبيب بن عيينه ، 2 - عبدالرحمان بن عيينه ،3 - اءوبار، 4 - عمرو بن اءوبار، 5 - مسعده ، 6 - قرفة بن مالك .

يكى از شقاوت مندترين عالم كه امام بر حق خود را به شهادت رساند و در برابراعمال ننگينش به عذاب هاى گوناگون برزخى رسيد عبدالرحمان بن ملجم مرادى است .

از اين ماجرا معلوم مى شود كه قرار بوده بعد از عثمان ، عبدالرحمان بن عوف زمامدار شود.الا اينكه عبدالرحمان به سال 31 يا 32 و بعد از اينكه بشدت بين او و عثمان تيره شدهبود درگذشت . (552)

127- عمره ، دختر عبدالرحمان بن سعد بن زراره انصارى مدنى ، حديث بسيار از عايشه روايت كرده است . او از روات طبقه سوم است كه پيش از سده اول هجرى درگذشت . تقريب التهذيب ، ج 2، ص ‍ 607.

با هر كس كه عبدالرحمان بن عوف بيعت كرد، شما هم بيعت كنيد و كسى را هم كه زير بارنرفت ، گردن بزنيد. (298)

ابن / گويد: حسن العباسى به من حديث كرد، گفت خبر داده شدم از عبدالرحمان بن ابىحماد، از حكم بن ظهير سدوسى ، از عبد خير، از على عليه السلام كه هنگامى در گذشتپيغمبر، آن حضرت مشاهده كرد، مردم سست و مضطرب شده اند وفال بد مى زدند، پس سوگند خورد كه تا قرآن را جمع نكند رداء خود را بر دوشنگيرد، لذا سه روز از خانه بيرون نيامد تا قرآن را جمع كرد، و آن نخستين مصحفى استكه در آن قرآن از صفحه دل على عليه السلام به صفحات كاغذمنتقل شده و در آن جمع گرديده است .(399)

باز به سندش از عبدالرحمان بن عبدالقارى روايت مى كند كه گفت : در شبى از شبهاى ماهمبارك رمضان ، با عمر بن خطاب به سوى مسجد رفتيم ، ديديم كه مردم متفرق هستند و هركسى براى خودش نماز مى خواند.