زبان سپر

معنی کلمه زبان سپر در لغت نامه دهخدا

زبان سپر. [ زَ س ِ پ َ ] ( اِ مرکب ) کنایه از عهد و شرط باشد. || کنایه از رخصت دادن بود. ( آنندراج ).

معنی کلمه زبان سپر در فرهنگ فارسی

کنایه از عهد و شرط باشد کنایه از رخصت دادن بود

جملاتی از کاربرد کلمه زبان سپر

اگر چه زرتشتیان امروز قبول دارند که خود زرتشت سراینده گاتاهاست، در هیچ‌کجای منابع سنتی زرتشتی چنین موضوعی ذکر نشده است. نظریه سروده شدن گاتاها توسط زرتشت، در واقع، نخستین بار توسط محققان غربی طرح شد. ظاهراً مارتین هاوگ (۱۸۲۷–۱۸۷۶)، زبان‌شناس آلمانی که چندین سال را در هند در میان موبدان زرتشتی سپری کرد، نخستین کسی بود که این موضوع را متذکر شد. او پی برد اوستا به لحاظ زبان‌شناختی به دو لهجه مختلف نوشته شده است. در مقاله‌ای به سال ۱۸۶۲ میلادی، هاوگ با اشاره به این دو نکته که تنها در گاتاهاست که زرتشت به صورت اول شخص خطاب شده و اینکه در سروش‌یشت، آن ایزد به عنوان نخستین کسی که «پنج گاهان سپیتمان زرتشت» را به شیوه‌ای صحیح برخواند ستوده شده است، از نظریه خود دفاع کرد.
بهر جوابش این همه روبوده چون سپر بینی همه زبان شده چون خنجر آفتاب