زانو زنان

در تاریخ ۱۰ ژوئیه ۱۹۹۹ پس از آن‌که پنالتی پنجم تیم ملی فوتبال زنان ایالات متحده آمریکا را به گل تبدیل کرد و سبب پیروزی تیمش در برابر تیم ملی زنان چین در بازی نهایی جام جهانی زنان شد، وی برای ابراز شادمانی پیراهن ورزشی‌اش را از بدن درآورد و در حالی‌که سینه‌بند ورزشی بر تن داشت بر زمین زانو زد.

چکمه‌های بالای ران فوق‌العاده هستند، به‌خصوص در مورد زنانی که پاهای بلندتری دارند: «هرچه کوتاه‌تر باشید، هنگام پوشیدن کفش‌هایی که به بالای زانو ختم می‌شود، پاهایتان از بالای چکمه کمتر دیده می‌شود و پاشنه بسیار بلند به ایجاد توهم بلندی قد کمک می‌کند، اما زمانی که چکمه بسیار بیشتر از پا دیده می‌شود، شما را از نظر دیداری کوتاه نشان می‌دهد.»

پوشاک زنان سیستانی نیز ساده و با طرح‌هایی است. لباس زنان همچون مردان بلند و گشاد است. زنان سیستانی علاوه بر لباس سنتی و روزانه خود، نوعی لباس نیز جهت اعیاد و جشن‌ها تدارک می‌بینند. از مشخصات لباس روزمره زنان سیستانی، نوعی سوزن‌دوزی است که در حاشیه یقه و سرآستین لباس به کار می‌رود که در گویش محلی به آن سیاه دوزی گویند. این لباس از پیراهن و شلوار گشاد تشکیل می‌شود. بلندی پیراهن تا پایین زانو و دور کمر آن چین‌دار است. همچنین دستاری مستطیل شکل بر سر می‌بندند. پوشاک جشن‌ها و مراسم شاد که متشکل از شلواری پرچین، پیراهنی تا بالای زانو با دو چاک از دو طرف است. همچنین دامنی پرچین می‌پوشند که به آن تمو می‌گویند و تا سر زانو است. گشادی دور دامن به ۹ متر می‌رسد. دستاری که در این لباس مورد استفاده قرار می‌گیرد، سه گوش است. نمونه این لباس در پوشاک سنتی زنان خراسان نیز دیده شده است. همچنین پیراهن دو گریبانه، پیراهن تاجیک، لچک و چادر، بخشی از پوشاک محلی زنان سیستانی است.

کولنجه (Kwełanja)کولنجه نوعی دیگر از بالاپوشهای زنان این منطقه است که از نظر رنگ، جنس، دوخت، تزیینات و کاربرد همانند کمرچین و البته از آن کوتاهتر و بالاتر از زانو بوده است.

پوشاک زنان سیستانی نیز ساده و با طرح‌هایی است. لباس زنان همچون مردان بلند و گشاد است. زنان سیستانی علاوه بر لباس سنتی و روزانه خود، نوعی لباس نیز جهت اعیاد و جشن‌ها تدارک می‌بینند. از مشخصات لباس روزمره زنان سیستانی، نوعی سوزن‌دوزی است که در حاشیه یقه و سرآستین لباس به کار می‌رود که در گویش محلی به آن سیاه دوزی گویند. این لباس از پیراهن و شلوار گشاد تشکیل می‌شود. بلندی پیراهن تا پایین زانو و دور کمر آن چین‌دار است. همچنین دستاری مستطیل شکل بر سر می‌بندند. پوشاک جشن‌ها و مراسم شاد که متشکل از شلواری پرچین، پیراهنی تا بالای زانو با دو چاک از دو طرف است. همچنین دامنی پرچین می‌پوشند که به آن تمو می‌گویند و تا سر زانو است. گشادی دور دامن به ۹ متر می‌رسد. دستاری که در این لباس مورد استفاده قرار می‌گیرد، سه گوش است. نمونه این لباس در پوشاک سنتی زنان خراسان نیز دیده شده‌است. همچنین پیراهن دو گریبانه، پیراهن تاجیک، لچک و چادر، بخشی از پوشاک محلی زنان سیستانی است.

دلیران که دنبال بانو شدند زنان دست از کین به زانو شدند

منه آینه به زانو چو زنان گر مردی غنچه شو،روی در آیینه زانو بگذار

يكى از حقايقى كه ما در وجدان خود مى يابيم و كسى نمى تواند منكر آن شود، حقيقتى استكه نام آنرا حب و به فارسى دوستى مى گذاريم مانند دوست داشتن غذا، زنان ،مال ، جاه و علم كه دوستى اينها پنج مصداق از مصاديق حب هستند كه هيچ شكى در وجود آن دردل خود نداريم ، و نيز شكى نيست در اينكه ما كلمه دوستى و حب را در اين پنج مصداق بهيك معنا و بر سبيل اشتراك معنوى استعمال مى كنيم نه برسبيل اشتراك لفظى ، (مانند كلمه (عين ) كه هم بمعناى چشم است ، هم چشمه ، هم زانو، همطلا و هم چند معناى ديگر)، حال بايد ديد با اينكه حب در اين پنج مصداق معانى مختلفىدارد، چرا كلمه (حب ) در همه بيك جور صادق است ؟ آيا براى اينست كه اختلاف آن معانىاختلاف نوعى است يا اختلافى ديگر است .

امام حسين عليه السلام در شرايطى به انجام اين دو مستحب پرداخت كه آن شرايط براىكسى در طول تاريخ محقق نشده و نخواهد شد. وقتى امام در قتلگاه در خون غلطيده و ازسوى ديگر، فرياد زنان حرم كه دشمنان آنها را احاطه كرده بودند، به دادخواهى بلندشده بود، در مقابل ظالمان در هيبتى باشكوه و بديع با زحمت روى دو زانو ايستاد و راه رابر دشمن مهاجم بست و خطاب به آنها گفت :

بوت بلند یا بوت ران زنانه گونه‌ای بوت است که به‌طور معمول تا بالای زانو یا وسط ران کشیده می‌شود. کاربرد این بوت‌ها امروزه بیشتر برای زیبایی و زنان است.

در ابیانه نیز پوشاک زنان شلیته‌های گشاد و کوتاهی است که از پارچه‌های الوان تهیه می‌شود و از کمر تا پایین زانو را می‌پوشاند. ابیانه‌ای‌ها این دامن را در زمستان با پوشیدن روپوشی به نام ارخالقی زنانه کامل‌تر می‌کنند.

چکمه‌های چرمی توری در تمام دوران ویکتوریا برای زنان مد بودند. در پایان قرن نوزدهم، چکمه‌های چرمی بنددار تا بالای زانو در میان روسپی‌های لندن به یک ترند تبدیل شده بود که می‌خواستند سبکی را داشته باشند که برای فتیشیست‌های پا و مشتریان علاقه‌مند به یافتن یک سلطه‌گر جذاب باشد.