ز پای نشاندن

ره گم نکنی و در تحرک چون گوی ز پای سر کنی گم

مگر پاک یزدان بود رهنمای برآرم من این حصن و باره ز پای

خوش آنکه شوی ز پای تا فرق چون ذره در آفتاب خود غرق

کُندهٔ تن را ز پای جان بِکَن تا کُند جولان به گردت انجمن

نعلین هر دو کون کشیده ز پای سعی موسی صفت به طور مناجات می رود

الوان نعمتش دهد الحق جزای آنک خاری به روزگار برآرد ز پای باغ

فرود آمد آن کوه سنگین ز پای بپرداخت هرکس که آن دید جای

گر تنم از دست غم ز پای در آمد سرنکشم، تا منم، ز قید و فایت

ز درد پا نتوانم ز پای خم برخاست شدم به حکم حرج فارغ از سجود و رکوع

یا ز پای افتد و شود بیمار مایهٔ دردسر شود ناچار