[ویکی فقه] یکی از روش های تحقیق در روان شناسی، روش زمینه یابی است. در اکثر دانش ها، حقیقت با به کارگیری روش های علمی (Scientific methods) به دست می آید. البته روش های پژوهشی آنها یکسان نیستند بلکه هر دسته از آنها به روش خاص خود تحقیق می شوند.روان شناسی نیز که یکی از پردامنه ترین و کوشاترین علوم انسانی است، دارای روش علمی خاص خود است و همین روش علمی است که به کار می آید تا مطالعه علم رفتار را از دشواری برهاند. آنچه علم را تعریف می کند موضوع تحقیق آن نیست بلکه روش تحقیق آن است.علمی بودن یا نبودن رویکرد مهم است. در انتخاب شیوه پژوهش، روش هایی وجود دارد که در کسب، طبقه بندی، کاربرد و ارزش اطلاعات از لحاظ توانایی تشخیص متفاوتند. روش زمینه یابی (Survey method) برای مطالعه موضوعاتی به کار می رود که محقق قصد تغییر یا دستکاری متغیرها را ندارد و اطلاعات را به همان صورتی که هستند به دست می آورد.برای مطالعه نگرش ها و نظرات آزمودنی ها با ابزار مصاحبه و پرسش نامه از روش زمینه یابی استفاده می شود. علی اسماعیلی و شایسته گودرزی، مبانی روان شناسی عمومی، تهران، شلاک، ۱۳۸۶، چاپ دوم، ص۳۲. ۱. ↑ عظیمی، سیروس، اصول روان شناسی عمومی، تهران، دهخدا، چاپ دهم، ص۴۰.۲. ↑ علی اسماعیلی و شایسته گودرزی، مبانی روان شناسی عمومی، تهران، شلاک، ۱۳۸۶، چاپ دوم، ص۳۲. منبع سایت پژوهه، برگرفته از مقاله «روش های تحقیق در روان شناسی »، تاریخ بازیابی ۹۷/۱۲/۱۵. ...
جملاتی از کاربرد کلمه روش زمینه یابی
عباس شاکری رئیس دانشکده اقتصاد دانشگاه علامه در رابطه با این نوع منش اقتصادی در گفتگو با وبگاه پایش پرس گفت، این روش زمینهساز تورمهای بعدی خواهد شد چراکه برخی تولیدکنندهها ممکن است از گردونه خارج شوند و طرف عرضه ضعیف شود که در این شرایط با ضعیف شدن طرف عرضه دیگر نمیتوان تورم را کنترل کرد.
توپها باعث ایجاد وحشت شدند. شفتی دستور داد دروازه را ببندند و شاه امر کرد به دروازه شهر با توپ حمله کنند. این مسئله سبب شد که مجتهد را «ترس بردارد» و فرمان داد دروازه شمالی را باز کنند و لوطیها از دروازه جنوبی از شهر گریختند. محمدشاه لوطیان را سرکوب کرد اما جرئت نکرد شفتی که به «گوشهای خزیده بود» را اعدام کند. گرچه دستور داد پسر او و پسر امام جمعه را به استرآباد تبعید کنند. تعدادی از روحانیون را زندانی کرد و «دیگران تبدیل شدند به کارمندانی ناچیز.» امینالدوله نیز توبه کرد و با وساطت مکنیل، به عتبات تبعید شد. حاج غلامحسین، رهبر لوطیها، تحت شکنجه کشته شد. پس از ورود شاه به اصفهان، ۲۷۰ نفر از شورشیان کشته و ۴۰۰ نفر زندانی شدند. تعدادی را نیز به آذربایجان تبعید کردند.[ج] محمدشاه دستور داد تا دیوانخانهای برپا شود تا مردم آنچه از اعمال لوطیان دیدند بازگویند. نوشتهاند که زنان با «هیجانی باورنکردنی» پرده از کامجوییها و تجاوزها «و جنایتهای وحشتناک» برداشتند. فلاندن مینویسد که «من با چشم خود بسیاری از زنان را دیدم که در اثر حس انتقام با چشم اشکبار تقاضا داشتند به آنها اجازه داده شود که دست و سر این جنایتکاران را که آنها را بیعصمت کرده بودند، ببرند.» پس از آن نوبت به زمینها و املاکی رسید که توسط مجتهدان و لوطیان غصب شده بود. شاه و آقاسی همه زمینها را پس گرفتند و آنها را جزو املاک خالصه کردند. بنا به تحلیل نصیری، شدت عمل محمدشاه احتمالاً از آن جهت بود که با این روش زمینه روی دادن مجدد شورشهای مشابه در آینده از بین برود.[چ]