رضی الدین ارتیمانی

معنی کلمه رضی الدین ارتیمانی در دانشنامه اسلامی

[ویکی اهل البیت] رضی الدین آرتیمانی. میرزا محمد رضی معروف به میررضی آرتیمانی از شاعران و عارفان مشهور زمان صفویه است که در نیمه دوم قرن دهم هجری قمری در روستای آرتیمان از توابع تویسرکان به دنیا آمد. در ایام جوانی به همدان عزیمت و در آنجا مشغول تحصیل شد و در سلک شاگردان میرمرشد بروجردی درآمد.
میررضی به علت شایستگی وافری که داشت زود مورد توجه شاه عباس صفوی قرار گرفت و در جمع منشیان و میرزایان شاه درآمد و به همین دلیل بود که داماد خاندان بزرگ صفوی شد. او در سال ۱۰۳۷ هجری قمری دیده از جهان فروبست. او را در محل خانقاهش در تویسرکان به خاک سپردند. از او حدود ۱۲۰۰بیت شعر به جا مانده که معروفترین آنها ساقی نامه اوست.
از جمله آثار او می توان موارد زیر را نام برد:

جملاتی از کاربرد کلمه رضی الدین ارتیمانی

صاحب طرائق الحقائق از نوادگان رضی الدین قزوینی است.
حضور مذاهب گوناگون و رواج تصوف و فرقه‌های آن در این دوره تأثیرهای زیادی بر زندگی اجتماعی مردمان اسفراین داشته‌است به‌طوری‌که اغلب مردم و پیروان مذاهب مذکور (تشیع و تسنن) با یکدیگر درگیر و همواره به جنگ و جدال می‌پرداختند. از طرفی بزرگانی چون شیخ احمد ذاکر گورپانی، شیخ نور الدین کسرقی اسفراینی، شیخ رضی الدین علی لا لا و … با ایجاد مکتب‌های سلسله کبرویه باعث رونق هر چه بیشتر تصوف و عرفان در منطقه شدند (آقا ملایی، ۱۳۸۹: ۲۱۶–۲۳۸).