رضوی مرتضی

معنی کلمه رضوی مرتضی در دانشنامه اسلامی

[ویکی نور] مرتضی رضوی فرزند ارشد شیخ محمد حسین رضوی، در 26 دی ماه سال 1326ش در خانواده ای فرهنگی، مذهبی و روحانی چشم به جهان گشود.
پدر بزرگش مرحوم حاج شیخ عباسقلی رضوی و جد بزرگوارش مرحوم شیخ رضاقلی رضوی (اورموی) از فقهای برجسته زمان خود بودند. شیخ رضاقلی علاوه بر فقه، در کیهان شناسی، تقویم نویسی، طب، ریاضیات و هنر معماری نیز تبحر داشت. در ایام جوانی معلم شاهزاده ملک قاسم میرزا و فرزندان او بوده، او در پی درگیری و مقابله با حاکم و سردار ارومیه، ناگزیر منطقه سولدوز را برای اقامت برگزیده بود. جد بزرگترش، حاج شیخ محمد علی کاظمینی از شهر کاظمین به ارومیه مهاجرت کرده بود و از علمای بزرگ آن دیار به شمار می رفت.
مرتضی رضوی در اواخر سال 1340ش، پس از تحصیل دوره ابتدایی و علوم مقدماتی به شهر مقدس قم عزیمت نمودند و در محضر اساتید بزرگ، به تحصیل علوم و معارف اسلامی پرداختند: دروس فلسفه و منطق را نزد بزرگانی چون انصاری شیرازی، شهید دکتر مفتح و استاد مرتضی مطهری گذراندند. فقه و مکاسب را در محضر آیت الله فاضل لنکرانی و آیت الله جعفر سبحانی و درس «خارج» را مدتی نزد آیت الله داماد و آن گاه از کلاس درس خارج آیات عظام گلپایگانی، شریعتمداری و ملکوتی بهره مند شدند.
وی که در یک خانواده و خاندان بزرگ فرهنگی رشد یافته اند، از همان اوان کودکی با محافل نقد و بحث علمی، مذهبی مأنوس و آشنا بوده اند، هم چنان که خود بیان می دارند، در کلام، اعتقادات و اسلام شناسی، شاگرد پدر و مرهون راهنمایی های مستمر ایشان بوده اند. در سن 19 سالگی کتاب «خلقت آدم و بحثی در تکامل» را با مقدمه شهید دکتر مفتح تحریر و به چاپ می رسانند.
ایشان در زمینه تحلیل و نقد فلسفه های غربی، و شناخت ادیان شرقی (هند و چین) تحقیقات گسترده انجام داده اند.
بعضی از آثار و تألیفات ایشان:

جملاتی از کاربرد کلمه رضوی مرتضی

علامه مرتضی رضوی (۲۶ دی ۱۳۲۶) مرجع تقلید شیعه، نویسنده، فقیه اصولی ، مفسّر، فیلسوف، متکلم، کیهان‌شناس، جامعه‌شناس، نظریه‌پرداز توطئه و سیاستمدار سابق ایرانی است؛ وی از مبارزین پیش از انقلاب بوده و پس از انقلاب ۱۳۵۷ ایران نماینده دوره دوم مجلس شورای اسلامی از حوزه انتخابیه تبریز شد.
در آن اوقات حوزه‌های علوم دینی مشهد استادان دیگری نیز داشت که آقای مدرس رضوی از محضر آن‌ها استفاده می‌کرد از آن جمله مرحوم شیخ حسن بررسی بود که فوائد شیخ مرتضی انصاری تدریس می‌کرد و ملا آقابزرگ سرابی شرح لمعه در منزل خود می‌گفت و سیدعلی سیستانی در آستانه و همچنین مرحوم میرزا مرتضی مجتهد سجادی (نیای نگارنده متوفی ۱۳۵۱ ه‍.ق) مکاسب تدریس می‌کرد؛ و استاد مدرس رضوی چنان‌که می‌گویند بیشتر اوقات حتی برای مشورت در امور زندگانی از پدر بزرگ نگارنده ارشاد و راهنمایی می‌خواسته و هنگامی که برای تدریس و نظامت مدرسهٔ عالی سپهسالار در سال ۱۳۱۰ شمسی دعوت شده و در این‌باره دچار تردید بوده‌اند مرحوم میرزا مرتضی سجادی ایشان را به مسافرت تشویق و ترغیب کرده‌است و این روش تدریس قدیم بود که استادان شاگردان و طالب علمان را در بسیاری از امور راهنمایی و ارشاد می‌کردند و در راه زندگی نیز راهنما و هادی آنان بودند. اما این شیفتهٔ دانش و ادب و حکمت نمی‌توانست در مشهد باشد و درس حکمت و فلسفه آقابزرگ حکیم شهیدی (میرزا عسکری) را فرا نگیرد، زیرا آقابزرگ حکیم شهیدی از بزرگان حکمت و فلسفه و از مفاخر خراسان به‌شمار می‌رفت و حدود بیست و سه سال از ۱۳۳۳ ه‍.ق تا ۱۳۵۵ ه‍.ق در منزل خود درس می‌گفت و شرح قوشجی بر تجرید و شرح خواجه بر اشارات شیخ‌الرئیس و شوارق و شواهد الربوبیه و مبدأ و معاد و شرح هدایة ملاصدرا و شرح منظومهٔ حاج ملاهادی و اسفار ملاصدرا را تدریس می‌کرد و این حکیم بزرگ در جمادی الأخری ۱۳۵۵ ه‍.ق مطابق با سال ۱۳۱۵ هجری شمسی در گذشت و در دامنهٔ کوه سنگی مشهد مدفون شد..
سلمان اسدی اهل قلم بود و در مطبوعات مقالاتی می‌نوشت. دو بار ازدواج کرد اما صاحب فرزند نشد. همسر اولش دختر مرتضی‌قلی خان نائینی بود که قبل از پدرش نیابت تولیت آستان قدس رضوی را داشت. چند سال قبل از مرگش در آستانه شصت سالگی با دختر جوانی ازدواج کردکه پدرش لهستانی بود و هادویگر نام داشت. از اسدی به عنوان یکی از رجال مطلع و تحصیلکرده و صدیق یاد می‌شود که با اینکه از پدرش ثروت زیادی باقی مانده بود، هنگام مرگ چیزی نداشت.