ربیعه بن حوط

معنی کلمه ربیعه بن حوط در دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] ربیعة بن حوط. ربیعة بن حَوْط، ابومُهَوِّش -ابوثور- یکی از شهدای کربلا است.
در منابع نخستین و معتبر، نام پدر ربیعه را« حوط» نوشته اند. اما در فرسان الهیجاء و وسیلة الدارین ، او را« خوط» گفته اند.
[ویکی فقه] ربیعة بن حَوْط، ابومُهَوِّش -ابوثور- یکی از شهدای کربلا است.
در منابع نخستین و معتبر، نام پدر ربیعه را« حوط» نوشته اند. اما در فرسان الهیجاء و وسیلة الدارین ، او را« خوط» گفته اند.
بررسی شهادت ربیعه
شاعر مخضرم و پسرعموی حبیب بن مظاهر بود. در کتاب ابصار العین از وی تنها به عنوان پسرعموی حبیب بن مظاهر یاد شده است، نه شهید کربلا. وی ساکن کوفه بود. در روز ذی قار نیز حضور داشت. منابعی که شرح حال او را نوشته اند، از شهادتش در کربلا سخنی به میان نیاورده اند. تنها برخی نویسندگان متأخّر با نقل و برداشت نادرست از آنچه ابن حجر درباره حبیب بن مظاهر گفته است، نتیجه گرفته اند که ربیعه نیز همراه او به شهادت رسیده است. در حالی که مراجعه به گفتار ابن حجر در «الاصابه» خلاف این را ثابت می کند.
بررسی گفتار ابن حجر
ابن حجر درباره حبیب بن مظاهر می گوید:« حبیب بن مظاهر- ...-، له ادراک و عمر حتی قتل مع الحسین بن علی. ذکره ابن الکلبی مع ابن عمه ربیعة بن حوط ابن رئاب و سیأتی فی حرف الراء ان شاء اللَّه تعالی.» امّا مؤلفان وسیلة الدارین و فرسان الهیجاء، جمله« ذکره ابن الکلبی» را جابه جا کرده و سخن ابن حجر را این گونه تغییر داده اند:« حبیب بن مظاهر- ...-، له ادراک و عمر حتی قتل مع الحسین یوم الطف مع ابن عمه ربیعة بن خوط بن رئاب المکنی اباثور الشاعر الفارس، ذکره ابن الکبی فی کتابه». آن گاه نتیجه گرفته اند که ربیعة بن حوط نیز همراه حبیب بن مظاهر به شهادت رسیده است. این دو نویسنده، ادعای شهادت ربیعة بن حوط را به« مرزبانی» و« ابن عساکر» نیز اسناد داده اند. ولی تا آنجا که ما در آثار ابن عساکر مانند تاریخ مدینه دمشق و آثار قابل دسترس مرزبانی همچون معجم الشعراء؛ معجم الشعراء الشیعة( تلخیص سید محسن امین)؛ الموشح فی مآخذ العلماء علی الشعراء؛ نور القبس المختصر من المقتبس( اختصار یغموری)، جست وجو کردیم، سخنی درباره شهادت ربیعة بن حوط نیافتیم.

جملاتی از کاربرد کلمه ربیعه بن حوط

نسبت‌ آن به ربیعه بن عبدشمس بن عبدمناف می‌رسد.
در سال ۸۵۰ ه.ق این شهر به آل یزید تعلق داشت و با حمله موسی بن ربیعه بن مانع مرادی (امیر درعیه)، شوکت این خاندان در منطقه از میان رفت و افراد گروه پراکنده شدند. در اواسط قرن دوازدهم، این شهر یکی از محل های نشست و برخاست محمد بن عبدالوهاب (موسس مذهب وهابیت) بوده است. وی اولین پیروزی های خود را در این منطقه تجربه کرده است. بنا به گزارش منابع تاریخی، تا پیش از قیام محمد بن عبدالوهاب، مردم این شهر به زیارت قبور بزرگان مدفون می رفتند و برای درختان قداست قائل بودند. پس از قیام محمد بن عبدالوهاب، قبور و بقاع صحابه در این شهر (از جمله قبر زید بن خطاب) ویران شد. برخی از اهالی شهر پس از تخریب این بنا، به خارج از شهر رفته و توقع عذاب و بلا بر ابن وهاب بودند. در سال ۱۱۷۲ نیز نبردی میان عُرَیْعَربن دجین بن سعدون و محمدبن سعود درگرفت که در نهایت به صلح انجامید.
ربیعه بن ثابث رَقّی شاعر نابینای عراقی در سدهٔ دوم هجری بود. برای دوری‌اش از بغداد و هم‌نشین نشدنش با شاعران و دیگر ادبا، چیزهای زیادی از زندگی‌اش معلوم نیست. او «یزید بن ابی‌اُسید سُلمی» والی ارمنستان را هجو نمود. همچنین به مدح و غزل پرداخت. .
لبید بن ربیعة (... - ۴۱ هـ = ... - ۶۶۱ م). نام کامل وی: ( لَبید بن ربیعه بن مالک أبو عقیل العامِری ) . از هوازن قیس بود. یکی از شعراء فحول معدودین، از اهل عالیه نجد بود، اسلام را درک نمود، و بعد از اینکه ایمان آورد و مسلمان شد، شعر را ترک نمود، وفقط یک بیت شعر در اسلام گفت. بعدها ساکن کوفه شد، وعمری طولانی آورد. پدرش «ربیعة بن مالک» به سبب کرم، و سخاوت و مهمان‌نوازی زیادی که داشت به (ربیعة المقترن) ملقب شده بود.