[ویکی نور] «راهنمای سعادت»، یا «ترجمة الشریعة» اثر ملا محسن فیض کاشانی، متوفی 1091ق است که در موضوع اعمال و اخلاق پسندیده و ناپسند و به زبان فارسی نگارش شده است. این رساله به دستور شاه عباس دوم مبنی بر تهیه رساله ای مشتمل بر اعمال حسنه و سنن سالانه به اختصار نگارش شده است . این کتاب یکی از ده ها اثر عالم برجسته ملا محسن فیض کاشانی است که بخشی از احکام شریعت اسلام را بیان نموده است و در نوع خود کم نظیر است و توسط آقای صفر فلاحی تحقیق و تصحیح شده است . کتاب شامل سه مقدمه از ناشر، محقق و مؤلف بوده و مطالب آن در شش بخش و یک خاتمه تنظیم شده است. مؤلف این رساله ی مختصر را، در راستای بیان سیر و سلوک دینی، با برشمردن برخی از اعمال و صفات حمیده و رذیله ی انسان، بر اساس آیات و روایات، نوشته است.
جملاتی از کاربرد کلمه راهنمای سعادت
آیا شنیده‌اید که همین واعظین، از ترس عمّال امور دیوانی و اولیای امور، دربه در ولایات بودند؛ امروز با خوشوقتی بازگشت کرده، می‌خواهند ما را به ترقّی و سعادت راهنمایی نمایند؟ به هر تقدیر این چند نفر واعظ که قبح اعمال و نیت فاسد ایشان به همه کس مکشوف است، یا باید از تهران مهاجرت نمایند یا قدغن شوند و قدم بر منبر نگذارند.
مهوش یکی از نخستین زنان ایرانی بود که خاطرات خود را به رشته تحریر درآورد و در سال ۱۳۳۶ در تهران چاپ کرد. هرچند خاطرات سهم کوچکی را در این کتاب که راز کامیابی جنسی نام دارد، به خود اختصاص می‌دهد؛ چنان‌که حمید نفیسی این کتاب را بیش از خودزندگی‌نامه شبیه به یک راهنمای آمیزش جنسی می‌داند. مهوش در خرداد ۱۳۳۹ به دلیل انتشار این کتاب تحت پیگرد قضایی قرار گرفت. او سبب نگارش این کتاب را به اشتراک گذاشتن تجربیات خود با خوانندگان می‌داند و می‌نویسد: «این مطالب چون حاصل یک عمر تجربه زنی است که باکمال سادگی و صداقت در اختیار شما می‌گذارد فوق‌العاده گرانبهاست… از شما ای خوانندگان عزیز انتظار دارم که به پاداش زحمت من، به خاطر کامیابی‌ها و ناکامیابی‌های من، برای شکست‌ها و موفقیت‌های من و بالاخره به خاطر دل سوخته و دردمند من که آرزومند سعادت عموم زنان و مردان جوان است این سطور را با دقت بخوانید.» او در این کتاب خود را «مهوش رضائی‌فرد» متولد پاریس معرفی کرده است.
بئاتریچه "بیچه" دی فولکو پورتیناری (به ایتالیایی: Beatrice "Bice" di Folco Portinari)، (زادهٔ ۱۲۶۶ - درگذشته ۱۲۹۰ میلادی)، زنی از اهالی شهر فلورانس ایتالیا بود که به باور بیشتر پژوهشگران، همان بئاتریسی است که الهام‌بخش دانته آلیگیری برای نوشتن کتاب زندگانی نو و کمدی الهی بوده و در کمدی الهی به عنوان راهنمای دانته در بهشت و چهار سرود پایانی برزخ حضور دارد. در کتاب برزخ، از آنجایی‌که ویرژیل (راهنمای دانته در دوزخ و برزخ) پیش از ظهور مسیح درگذشته بود نمی‌توانست به بهشت وارد شود و بئاتریس، به عنوان تجسم عشق سعادت‌بخش به راهنمایی دانته در بهشت می‌پردازد.