ذو نباح

بدانكه بدو حرب جمل از (طلحه ) و (زبير) شد كه نكث بيعت كردند و بعنوان عمرهاز (مدينه ) بيرون شدند و بجانب (مكه ) شدند و(حميرآء) يعنى (عايشه ) درآن وقت در (مكه ) بود (عبدالله بن عامر) كهعامل (بصره ) بود از قبل (عثمان ) او نيز پس ازقتل (عثمان ) و بيعت مردم با امير مؤ منان و قرار دادن آنحضرت (عثمان ابن حنيف )عامل (بصره )، از (بصره ) فرار كرد و به (مكه ) شتافت و مدد كرد (طلحه) و (زبير) و (حميرآء) را. او جمل عسكر نام را كه در (يمن ) بدويست دينارخريده شده بود براى (حميرآء) آورد و ايشان را بجانب (بصره ) حركت داد چون به(حواءب ) رسيدند، سگهاى (حواءب ) نباح كردند و بر شتر (حميرآء) حملهآوردند آنزن اسم آن موضوع را پرسيد سائقجمل او گفت : (حواءب ) است (حميرآء) استرجاع گفت و ياد فرمايش رسولخدا(ص )افتاد كه از اين مطلب خبر داده بود و او را تحذير فرموده بود گفت : مرا به (مدينه )برگردانيد (ابن زبير) و (طلحه ) باپنجاه نفر شهادت دادند كه اينجا (حواءب) نيست و اين مرد غلط كرده در نام اين موضع ، پس از آنجا حركت كرده به (بصره )رفتند.

فرمود: براى آن كه اگر بامداد ظاهر شود كشته خواهم شد. ابن نباح در آن هنگام آمده وحضرت را به نماز دعوت كرد، على (ع ) اندكى رفت و برگشت ، ام كلثوم عرض كرد:جعده را بفرما تا با مردم نماز بخواند. حضرت فرمود: آرى بگوييد او با مردم نمازبخواند آن گاه دقتى كرده فرمود: نه چاره از مرگ نيست و نمى توان از چنگ آن فراركرد.