ذاکر اهل البیت

معنی کلمه ذاکر اهل البیت در دانشنامه اسلامی

[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از کتاب فرهنگ عاشورا است
یادآورنده، کسی که از مصایب اهل بیت می گوید و مردم را می گریاند، چه مداح باشد و چه واعظ و منبری. «ذاکر اهل بیت »، عنوانی افتخارآمیز است برای آنان که با مداحی و مرثیه خوانی، نام و یاد و فضایل و مظلومیت های خاندان پیامبر را زنده نگه می دارند و نقشه دشمنان را در به فراموشی سپردن ظلم های خود به دودمان رسالت، خنثی می سازند.
ذکر و یاد ائمه و شهدای کربلا، مورد تشویق امامان بود و خودشان همواره از ذاکران و احیاگران حادثه کربلا و مظلومیت اهل بیت بودند و بر آن می گریستند.
امام صادق علیه السلام فرمود: «من ذکرنا عنده ففاضت عیناه حرم الله وجهه علی النار؛ هر کس که نزد او یاد شویم و چشمانش اشک آلود شود، خداوند چهره اش را بر آتش حرام می کند».
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.

جملاتی از کاربرد کلمه ذاکر اهل البیت

مدت‌ها بود در خاطرم خطور می‌کرد که چقدر شایسته و لازم است که برای مکلفین یک رساله جامع فراهم شود که مشتمل باشد بر کثرت فروع و مهمات مسائل و ایشان را در مقام حاجت، از جمع آوردن اسفار و رسائل، بی‌نیاز کند و اگر چه رساله‌های عملیه بسیار بود، لیکن در بین آنها ندیدم رساله‌ای را که از هر جهت جامع و برای کافه مقلدین نافع باشد، مگر در این اواخر که به رساله شریفه «عروة الوثقی فیما تعم به البلوی» برخوردم که از قلم درّبار حجة الاسلام و آیة الله فی الانام، مبین الحلال و الحرام و فقیه اهل البیت سیدنا الاعظم و ملاذنا المعظم ابوالمکارم مولانا السید محمد کاظم الطباطبائی - ادام الله ظله العالی - بیرون آمده‌است. من دیدم، الحق همان کتابی است که همیشه دیدار آن را متمنی و طالب و زیارت مثل آن را شایق و راغب بودم، چه آن رساله‌ای است سهل التناول و مرغوب، در نهایت جودت تألیف و حسن اسلوب، جامع جمیع رسائل و حاوی کافه مسائل و کافل انواع فروع فقهیه، بل ناسخ رساله‌های عملیه.