دلق پوشی

گر دلق فقر را تو به پوشی چه میشود آن لایق تو سیرت درویشی را کجاست

تو حلق همی دری از خوردن خون خلق ور دلق همی پوشی، مانند سگ عریان

چه زنار مغ در میانت چه دلق که در پوشی از بهر پندار خلق