دل انگیزان

گریگوری بیتسون یک قیاس با قانون گرشام را که در تکامل فرهنگی کار می‌کند، بیان کرد، که در آن «ایده‌های بیش از حد ساده همیشه افراد ماهر و پیچیده و افراد مبتذل و نفرت انگیزان همیشه زیبایی را جابجا می‌کنند؛ و در عین حال زیبا همچنان ادامه دارد».

تا که شد زین ملامت انگیزان خون درویش پاک رو ریزان

چهره‌های یوسفان و فتنه انگیزان دهر از گدایی حسن او دارند هر زیباییی

«وَ اسْتَفْزِزْ» و بخیزان، «مَنِ اسْتَطَعْتَ مِنْهُمْ بِصَوْتِکَ» هر که توانی ازیشان ببانگ خویش، «وَ أَجْلِبْ عَلَیْهِمْ» و بر ایشان انگیزان، «بِخَیْلِکَ وَ رَجِلِکَ» سواران خویش و پیادگان خویش، «وَ شارِکْهُمْ» و با ایشان انبازی کن، «فِی الْأَمْوالِ وَ الْأَوْلادِ» در مالهای ایشان و در فرزندان، «وَ عِدْهُمْ» و وعده زندگانی ده، «وَ ما یَعِدُهُمُ الشَّیْطانُ إِلَّا غُرُوراً (۶۴)» و وعده ندهد مردمان را دیو مگر بفریب.