دل ازاری

می‌خرم مایه هر شکوه به سد شکر ز تو من خریدار، گرت جنس دل آزاری هست

شنیدستم دلت آزرده گشته است ز بی پروا دل آزاری نهانی

ای شوخ دلا زار من ای دلبر مه رو! تا کی تو دل آزاری و، تا چندی بدخو؟

زحمت خود می‌دهد هرکس دل آزاری کند چوب گل ما می‌خوریم و ناخن گل می‌پرد

تو تا به چند نیاسایی از دل آزاری تو آهوان حرم را مکن کمین زنهار

دل از رقیب تو رنجیده است، بازآید گرش به رسم دل آزاریی تو باز آری

تا زار نگردی ز دل آزاری یاری زاری دل، از یار دل آزار چه دانی؟!

هرکس در کینه زد، دل آزاری دید از کرده ی خویشتن بسی خواری دید

ای پسر قصد دل آزاری مکن وز خدای خویش بیزاری مکن

آن که کرد آزار دل را جوهر شمشیر حسن اختیارت هیچ در قطع دل آزاری نداد